21 Бу вакъиалар олып кечкен сонъ, Павел озь гонълюнде Македония ве Ахаядан кечмеге ве сонъ Ерусалимге бармагъа къарар этти. «О ерге баргъанымдан сонъ, Римни де барып корьмеге керек», – деди.
Рабби буюрмаса, адам бир шей айтып, беджерирми?
О ерден Македониянынъ шу къысмындаки биринджи шеэри ве Рим колониясы олгъан Филиплер шеэрине кельдик ве анда бир къач кунь къалдыкъ.
Гъаллион Ахаянынъ акими олгъан девирде еудийлернинъ эписи бир олып, Павелге уджюм этти. Оны къады курсюси янына кетирип:
Оларнен сагълыкълашып: – Алла къысмет этсе, янынъызгъа кене къайтып келирим, – деди де, Эфестен кетти.
Павел озюне хызмет этип юргенлерден эки адамны, Тимотей ве Эрастны, Македониягъа ёллады, озю исе вакътынджа Кучюк Асия виляетинде къалды.
Бутюн шеэр къалабалыкъкъа толды, эписи бирлешип, Павелнинъ ёлдашларыны, македониялы Гай ве Аристархны, туттылар, театр тарафкъа алып кеттилер.
Павел Кучюк Асияда чокъ вакъыт джоймамакъ макъсадынен Эфес шеэрине кирмейип, оны кечип кетмек къарарына кельген эди. Чареси олса, Берекет Байрамында Ерусалимде олмагъа ашыкъа эди.
Мына энди Мукъаддес Рух мени Ерусалимге чагъырып чеке. О ерде мени не беклегенини бильмейим.
Ерусалимге кельгенимизде, дин къардашларымыз бизни ачыкъ чырайнен къабул эттилер.
Анда базы шегиртлерни тапып, оларнынъ янында еди кунь къалдыкъ. Олар Рухтан ильхамланып, Павелге Ерусалимге бармагъа керекмей, дей эдилер.
О геджеси Рабби Иса Павелге корюнип: «Джесюр ол! Меним акъкъымда Ерусалимде насыл шаатлыкъ япкъан олсанъ, ойле шаатлыкъ Римде де этмек керексинъ», – деди.
Италиягъа геминен кетмеге къарар чыкъарылгъанда, Павелни ве башкъа бир къач мабюслерни императорнынъ арбий болюгининъ бир юзбашы Юлийге бердилер.
Мелек: «Къоркъма, Павел! Сен императорнынъ алдында турмакъ керексинъ. Алла санъа геми ёлдашларынънынъ эписини багъышлады», – деди.
Римге киргенимизден сонъ, Павелге айры яшамагъа разылыкъ бердилер. Онен берабер тек оны къаравуллагъан бир аскер отурмакъ керек эди.
Сизлерни корьмеге, Алланынъ Рухундан бирде-бир бахшышны берип, сизлерни иманда къавийлештирмеге,
Агъа-къардашлар, сизлер бильгенинъизни истейим: чокъ кере янынъызгъа кельмеге ве, башкъа халкъларда олгъаны киби, сизлерде япкъан ишлеримнинъ мейвасыны корьмеге истей эдим, амма шимдигедже бунъа къаршылыкъ коре эдим.
Бойлеликнен, Римде булунгъан сизлерге де Къуванчлы Хаберни илян этмеге пек истейим.
Мен бутюн Македонияны доланып чыкъкъан сонъ, сизге бараджагъым. Македонияны доланып чыкъмагъа истейим.
Амма Рабби истесе, мен алдынъызгъа якъында барарым. О вакъытта къопайларнынъ сёзюни дегиль, рухий кучюни сынап бакъарым.
О вакъыт сизлерден узакъ ерлерде де Къуванчлы Хаберни даркъатаджакъмыз ве, базылары эткени киби, башкъалары япкъан хызметинен макътанмайджакъмыз.
Он дёрт йыл кечкен сонъ, Барнабанен берабер кене Ерусалимге бардым, Титни де яныма алдым.
шунынънен Македония ве Ахая виляетлериндеки бутюн иманлыларгъа орьнек олдынъыз.