9 Геджелернинъ биринде Рабби Павелге руяда: «Къоркъма! Айта бер, сусып къалма!
– Озюнъни тутмайып, къычырып чагъыр, боразан сеси киби, сесинъни юксельт! Халкъыма акъсыз япкъанларыны, Якъупнынъ эвине гуналарыны косьтер.
Сен тур, азырлан! Санъа бутюн буюраджакъларымны оларгъа айт. Олардан къоркъма! Ёкъса, оларнынъ козьлери огюнде сени урып йыкъарым.
Сени чагъыргъанымда, якъынлаштынъ, ве: «Къоркъма!» – дединъ.
– Тез буюк Ниневе шеэрине кет. Анда санъа берген хаберимни айт.
Мен исе РАББИнинъ Руху къудретине, догърулыкъкъа ве джесаретке толу оладжагъым, Якъуп огъулларына – къанунсызлыгъыны, Исраильнинъ огъулларына – гуналарыны косьтереджегим.
Шу геджеси Павелге руяда македониялы бир адам корюнди. О, Павелнинъ къаршысында турып: «Македониягъа келип, бизге ярдым эт!» – деп ялвара эди.
Мен сеннен бераберим, ич кимсе санъа яманлыкъ япамайджакъ, чюнки бу шеэрде чокъ адамларым бар», – деди.
Раббини корьдим. О, манъа: «Къана, тез ол да, Ерусалимден чыкъып кет, чюнки бу ерде Мен ичюн берген шаатлыгъынъны къабул этмейджеклер», – деди.
О геджеси Рабби Иса Павелге корюнип: «Джесюр ол! Меним акъкъымда Ерусалимде насыл шаатлыкъ япкъан олсанъ, ойле шаатлыкъ Римде де этмек керексинъ», – деди.
Дамаск шеэринде Анания деген Исанынъ шегирти бар эди. Рабби онъа руяда корюнип: – Эй, Анания! – деди. – Мен мындам, Раббим! – деди о.
Мен азат дегилимми? Мен эльчи дегилимми? Раббимиз Иса Месихни корьмедимми? Рабби ёлунда япкъан ишимнинъ махсуллары сизлер дегильсинъизми?
Сиз бильгенинъиз киби, ондан эвель Филиплер шеэринде азап чектик ве акъаретлендик, амма Алланынъ Къуванчлы Хаберини сизлерге буюк къаршылыкъ ичинде бильдирмек ичюн, Алламызда джесарет таптыкъ.