19 Павелни Арес-тёпеге алып бардылар ве онъа: – Сен огреткен бу янъы огретювнинъ не олгъаныны бизге де бильмеге мумкюнми?
Мен къаравуллыкъ этип: – Саба якъын, амма гедже даа битмеди. Даа сорайджакъ олсанъыз, келип соранъыз, – деп джевап бердим.
Меним Адым ичюн сизни акимлер ве падишаларнынъ алдына алып бараджакълар. Сиз оларнынъ огюнде ве Алланы бильмеген халкъларнынъ огюнде Меним шаатларым оладжакъсыз.
Буны корьгенлер эписи шашып къалдылар. Бир-биринден: – Бу насыл шей? – деп сорай эдилер. – Насылдыр бир яп-янъы огретюв… Онынъ къудрети о къадар буюк ки, О, арам рухларгъа эмир эте, олар исе Онъа бойсуналар.
Сизге янъы эмир берем: бир-биринъизни севинъиз. Мен сизни насыл севген олсам, сиз де бир-биринъизни шойле севинъиз.
Къулагъымызгъа худжур сёзлер эшитиле, биз оларнынъ не олгъаныны бильмеге истеймиз, – дедилер.
Павел Арес-тёпенинъ ортасында турып: – Эй, Афина акъайлары! Мен сизлерни эр тарафтан пек диндар олгъанынъызны корем.
Базы адамлар исе онъа къошулып, имангъа кельдилер, оларнынъ арасында Арес-тёпе шурасынынъ азасы Дионисий, Дамар адлы бир къадын ве башкъалары да бар эди.
Бинъбашы йигитнинъ къолундан тутып, оны бир четке чекти де: – Манъа не айтаджакъ эдинъ? – деп сорады.
Бир къач куньден сонъ Феликс озюнинъ еудий олгъан апайы Друсилланен берабер кельди. Павелни чагъыртып, онынъ Иса Месихке иман этюв акъкъында айткъаныны динълей башлады.
Агриппа Фестке: – Бу адамны мен де динълемеге истер эдим, – деди. – Сен оны ярын динълерсинъ, – деди Фест.
Агриппа Павелге: – Санъа озюнъни акъламакъ ичюн сёз бериле, – деди. О вакъыт Павел къолуны котерип, озюни къорчаламакъ ичюн лафыны башлады: