34 Оларны озь эвине кетирип, софрагъа давет этти. Аллагъа иман таптым деп, бутюн эвдекилеринен берабер пек къуванды.
Шенъликнен чыкъаджакъсынъыз, тынчлыкъ-аманлыкънен сизни алып кетеджеклер, дагълар ве байырлар огюнъизде тюркю йырлайджакълар, чёльдеки эписи тереклер сизге эль чырпаджакълар.
РАББИде буюк къуванч тападжагъым, Аллам ичюн джаным шенъленеджек. О манъа къуртулыш урбаларыны, инсафлыкъ урбасыны кийдирди. Киевге, руханийге киби, башыма сарыкъ къойды, бир келинни киби, ильванларнен безетти.
Бизге къуванмакъ ве шенъленмек керек. Сенинъ бу къардашынъ олю эди – тирильди, гъайып олды – тапылды», – дей.
Закий ашыкъып теректен тюшти ве Исаны буюк бир къуванчнен къабул этти.
Сонъ озь эвинде Иса ичюн буюк той япты. Мусафирлер арасында пек чокъ салым топлайыджылар ве башкъа адамлар бар эди.
О санъа айтаджакъ сёзлери сени ве бутюн эвдекилеринъни къуртараджакълар», – деди.
Лидия озюнинъ эвиндекилеринен берабер сувгъа батырылып чыкъкъан сонъ, бизни мусафирликке чагъырды. О: «Эгер сизлер мени Раббиге инангъан деп сайсанъыз, эвиме келип яшанъыз», – деп бизни къандырды.
Саба ачылгъанда, махкемеджилер: «О адамларны зиндандан бошатынъыз», – деп хызметчилерини ёлладылар.
Олар эр кунь бир юрекнен Алланынъ Сарайында топлаша, эвлеринде отьмек болип, къуванчнен ве адийликнен ашай
Олар сувдан чыкъкъанда, Филипни Мукъаддес Рух котерип кетти. Везир оны бир даа корьмейип, къуванып озь ёлуны девам этти.
Ишанч берген Алла сизлерни къуванч ве тынчлыкъ-аманлыкъкъа толдурсын; сизинъ ишанчынъыз Мукъаддес Рухнынъ кучюнен бол олсун!
ве, бундан гъайры, Иса Месихнинъ ярдымынен Алланынъ барышыгъыны тапып, Раббимизнинъ ярдымынен Алланен макътанаджакъмыз.
Онынъ ярдымынен бизге иманымыз ичюн Алланынъ эйилигини алмагъа чареси ачылды. Шимди биз артыкъ онен яшаймыз ве Алланынъ шуретине къошулмакъ ишанчынен макътанамыз.
Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,
Мен сизден бахшыш истемейим, сизинъ эйилигинъиз ичюн мукяфат алгъанынъызны истейим.
Раббиде олып, эр вакъыт къуванынъыз! Даа айтам: къуванынъыз!
Сенинъ севгинъ манъа буюк къуванч берди ве гонълюмни алды, чюнки сен, къардашым, азизлерни юреклендирдинъ.
Балалар, севгимизни сёзлернен я да тильнен дегиль, акъикъат ве ишлеримизнен косьтерейик.