27 Къаравул уянгъанынен, зиндан къапуларынынъ ачылып къалгъаныны корьди. Къапалгъанлар къачып кеттилер, деп тюшюнди. Къылычыны чыкъарып, озюни ольдюрмеге истеди.
Ахитофел, насиаты беджерильмегенини корип, эшегини екти, азырланып ёлгъа чыкъты, шеэрине, эвине кельди, къорантасына сонъки эмирлерини берди, сонъ озь-озюни асып ольдюрди. Оны бабасынынъ къабринде дефн эттилер.
Зимрий, шеэрнинъ алынгъаныны корип, падиша сарайынынъ къалесине кирип, падиша сарайыны якъты ве озю атеште янып ольди.
Иуда исе акъчаларны Сарайда котерип атты ве о ерден кетип, озюни асты.
Ирод исе оны къыдырып тапмагъанындан сонъ, къаравулларны соравгъа чекип, олюм джезасына укюм этти. Бундан сонъ Ирод Еудиеден кетип, Кайсарея шеэрине барды ве о ерде къалды.
Лякин Павел къатты сеснен къычырып: – Озюнъе зарар кетирме, биз эпимиз шу ердемиз! – деди.
Зиндан къаравулы Павелге хабер этип: – Махкемеджилер сизлерни азат этмек ичюн адам ёлладылар, энди чыкъып аман-эсен кетинъиз, – деди.
Авимелек аман озь силя ташыгъан хызметчисини чагъырып, онъа эмир этти: – Къылычынъны чыкъар да, мени ольдюр. Меним акъкъымда: «Оны апай ольдюрди», – демесинлер. Хызметчиси къылычыны онъа саплады, ве Авимелек ольди.