16 – Бундан сонъ Мен къайтып келеджегим, Давутнынъ йыкъылгъан эвини къураджагъым. Онынъ виранелерини янъыдан къурып, гъайрыдан тиклеп къояджагъым.
Бутюн исраиллилер, падиша оларны динълемегенини корип, падишагъа джевап берип: – Давуттан бизге не файда? Йишай огълунда бир пайымыз ёкъ. Эй, Исраиль! Эвлеринъизге къайт! Сен де, Давут, озь сюляленъе озюнъ бакъ! – дедилер, ве бутюн Исраиль озь чадырларына къайтты.
Лякин чыкъаргъанымдан сонъ, оларгъа мерамет этип, кене къайтараджагъым, эр бирини озь топракъ пайына, озь мемлекетине алып кетиреджегим.
– Бутюн ер юзюнде, – дей РАББИ, – халкънынъ учьтен эки пайы къырыладжакъ ве ёкъ этиледжек, учьтен бир пайы исе сагъ къаладжакъ.