9 О, Павелнинъ айткъан сёзлерини динълеп отургъанда, Павел онъа козь тикип, тедавийленмек ичюн адамнынъ иманы олгъаныны дуйды.
Оларнынъ иманы олмагъаны ичюн, о ерде Иса чокъ аджайип шейлер япмады.
– Эй, къадын, сенинъ иманынъ буюк! Истегенинъ олсун! – деди. Къадыннынъ къызы шу ань тедавийленди.
Иса буны эшитип, шашты ве артындан юргенлерге: – Сизге догърусыны айтам: Мен о къадар буюк иманны Исраильде ич бир кимседе тапмадым.
Иса айланып, къадынны корьди ве: – Джесюр ол, къызым, сени иманынъ тедавийледи, – деди. Къадын шу ань тюзельди.
Иса онъа: – Бар, сени иманынъ къуртарды, – деди. Бартимай шу ань коре башлады ве Исанынъ артындан ёл бою кетти.
Иса, оларнынъ иманыны корип, хастагъа: – Огълум, гуналарынъ багъышланды! – деди.
Иса даа бир кере кёрнынъ козьлерине къолларыны тийгизди. Кёр дикъкъатнен бакъып, эр шейни ачыкъ коре башлады. О энди бутюнлей тедавийленди.
Корнелий мелекке къоркъунен бакъып: – Не, Эфендим? – деп сорады. Мелек онъа: – Сенинъ дуваларынъ ве берген садакъаларынъ Алланынъ акъылына кельди.
Пётрнен Юхан онъа козьлерини тиктилер. – Бизлерге бакъ! – деди Пётр.