18 Эльчилер бу сёзлерни айтып, халкъны зорнен тынчландырдылар ве озьлерине къурбан чалмамагъа къандырдылар.
РАББИ деди ки: – Иште, бир халкъ ве эр кесте бир тиль. Мына не япып башлайлар олар! Эм де ниетлеринден къайтмазлар.
– Кет мындан, – дедилер олар. – Энди биз санъа олардан даа бетер шейлер япармыз. Бири-бирине исе: «О, кельмешек, мында вакътынджа яшамакъ ичюн кельди; о, бизни суд этмеге истейми?» – дедилер. Сонъ олар Лутны сыкъып башладылар ве, къапуны урып чыкъармакъ ичюн, якъынлаштылар.
Бу халкънынъ юреги бир шей анълап оламай, къулакълары агъыр эшите, оларнынъ козьлери де юмулгъан. Бойледже, олар козьлеринен корьмезлер, къулакъларынен эшитмезлер, акъылларынен анъламазлар. Оларны тедавийлесин деп, Аллагъа кельмезлер.
Иса исе, адамлар келип, Оны тутмагъа ве падиша япмагъа истегенлерини билип, кене бир Озю дагъгъа котерильди.
Озюни эр вакъыт акъылларына кетире эди. Коктен ягъмур ягъдырып, берекетли заманлар бере, тенинъизни аш-сувнен, юреклеринъизни къуванчнен толдурып, сизлерге эйилик япа эди, – деп къычырдылар.
Сонъ Антиохия ве Иконий шеэрлеринден кельген еудийлер халкъны озь тарафына тартып, Павелни ташларнен урдылар. Оны ольген, деп сайып, шеэрден тышарыгъа чыкъарып ташладылар.