11 Халкъ Павел япкъан ишни корьди ве Ликаония тилинде къычырып: – Адам къыяфетини алып, алдымызгъа аллалар тюштилер! – дедилер.
Лафы анълашылмаз адамларгъа, тили къыйын олгъан халкъкъа Мен сени йибермейим. Мен сени Исраиль халкъына йиберем.
Халкъ исе къычыра-къычыра: – Бу адамнынъ сеси дегиль, бу Алланынъ сесидир! – деп, оны алгъышлай башлады.
Барнабагъа «Зевс», Павелге исе «Хермес» дедилер, чюнки Павел лаф эткенде баш эди.
Олар исе буны билип, Ликаониянынъ Листра ве Дербе шеэрлерине ве этрафтаки топракъларгъа къачып кеттилер.
Аданынъ сакинлери онынъ шишип кеткенини я да олип къалып, бирден ерге йыкъылгъаныны бекледилер. Лякин чокъ вакъыт беклеп, онъа ич бир шей олмагъаныны корьген сонъ, башкъаджа фикир этип: «О, бир алладыр», – дедилер.
Буюктен кучюгинедже эписи оны дикъкъатнен динълеп: «Бу адам – Алланынъ къудрети, о, “Балабан Къудрет” дениле!» – дей эдилер.