29 Онынъ акъкъында язылгъан бутюн языларны шойле беджерген сонъ, Оны хачтан тюшюрип къабирге къойдылар.
Энди акъшам олгъан эди. Бу – азырланув куню, яни раатлыкъ кунюнинъ арфеси эди.
Еудий Шуранынъ азасы Юсуф яхшы ве инсафлы бир адам олып,
Оны хачтан тюшюрип, кетен безге сарды ве къая ичинде оюлгъан, даа ич кимсе дефн этильмеген къабирге яткъызды.
Сонъ оларгъа шойле деди: – Мен даа сизнен берабер олгъанда, Мусанынъ Къанунында, Пейгъамберлернинъ Языларында ве Зебур китабында Меним акъкъымда язылгъанларнынъ эписи беджерильмек керектир, дей эдим.
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.
Иса бир ютум шарап ичип: – Эр шей ерине кельди! – деди де, башыны эгип джан берди.
Ерусалим сакинлери ве оларнынъ башлыкълары Исаны танымадылар. Оны олюмге укюм этип, эр раатлыкъ куню окъулгъан пейгъамберлернинъ сёзлерини озьлери беджердилер.
Алла эвельден къарар чыкъаргъаны ве эвельден бильгени киби, Иса сатылгъан эди, ве сиз адалетсиз адамларнынъ къолунен Оны хачкъа мыхлап ольдюрдинъиз.
Лякин Алладан алгъан ярдымнен мен шу куньге къадар буюк-кучюкке шаатлыкъ этем, Мусанынъ ве пейгъамберлернинъ оладжакъ шейлер акъкъында хаберинден башкъа ич бир шейни айтмайым.
Сен Озь къудретинънен ве ираденънен эвельден бельгилеген ишлернинъ эписини беджердилер.
Сизлер агъачкъа асып ольдюрген Исаны баба-деделеримизнинъ Алласы тирильтти.
дефн этильди ве, Языда язылгъаны киби, учюнджи куню тирильди.