12 Аким буны корьди ве Раббининъ огретювине тааджипленип, имангъа кельди.
Исаны къаравуллагъан юзбашы ве онынъ аскерлери ер титрегенини ве башкъа вакъиаларны корип, пек къоркътылар ве: – Акъикъатен О – Алланынъ Огълу экен! – дедилер.
Эписи Онынъ акъкъында яхшы шейлер айта эдилер, Онынъ агъзындан чыкъкъан хайырлы сёзлерге шаша эдилер. Лякин бир-биринден: – Я О, Юсуфнынъ огълу дегильми? – деп сорай эдилер.
Эр кесни буюк бир къоркъу басты. Олар Алланы шуретлеп: – Арамызда буюк пейгъамбер пейда олгъан. Алла Озь халкъына ярдым этмеге кельген, – дедилер.
– Бу Адам киби ич бир вакъыт ич кимсе лаф этмеген! – деди аскерлер.
Башкъа миллетлер буны эшитип, пек севиндилер ве Раббининъ Сёзюни шуретледилер, эбедий аяткъа тайинленгенлернинъ эписи имангъа кельдилер.
Раббининъ Сёзю бутюн мемлекетке даркъала эди.
Бар-Иса виляет акими Сергий Павелнинъ хадими эди. Акъыллы адам олгъан аким Барнабанен Саулны чагъыртып, Алланынъ Сёзюни динълемеге истеди.
Амма Бар-Иса (онынъ экинджи ады Элима, яни «тылсымджы» эди) оларгъа къаршылыкъ косьтерип, акимни имандан тайдырмагъа тырышты.
Павелнен Барнаба исе Антиохияда къалдылар. Олар башкъа бир чокъ адамларнен берабер Раббининъ Къуванчлы Хаберини огретмеге ве даркъатмагъа девам эттилер.
Бир къач вакъыт кечкен сонъ, Павел Барнабагъа: – Энди къайтып барып, Раббининъ Сёзюни даркъаткъан эр бир шеэрдеки дин къардашларымызны бакъайыкъ, оларнынъ ал-эвалыны билейик, – деди.
Гъаллион Ахаянынъ акими олгъан девирде еудийлернинъ эписи бир олып, Павелге уджюм этти. Оны къады курсюси янына кетирип:
Шу, эки йыл девам этти, ве ахырында эм еудий, эм юнанлар, – Кучюк Асия виляетинде яшагъанларнынъ эписи Рабби акъкъында Хаберни эшиттилер.
Ойле олып, Раббининъ Сёзю къудретнен даркъалып, тесири кунь-куньден арта эди.
Эгер Деметрий ве онен берабер олгъан усталар кимгедир шикяет этмеге истеселер, махкемелер ве акимлер бар, шикяетлерини анда берсинлер.
Оларнынъ сайысы къарарнен он эки адам эди.
О ернинъ янында аданынъ башлыгъы олгъан Публий адлы бир адамнынъ топрагъы бар эди. О, бизни къабул этип, учь кунь ачыкъ гонъюльнен мусафир этти.
амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.
О ерде Раббининъ Сёзюни илян эткен, шаатлыкъ берген сонъ, олар Ерусалимге таба кеттилер ве Самариенинъ чокъ койлеринде Къуванчлы Хаберни даркъаттылар.