9 Пётр чыкъып, онынъ артындан кетти. Тек, мелек япкъан ишнинъ акъикъий экенини анъламайып, бир тюш корьгенини беллей эди.
Бабаларына: – Юсуф сагъ. О, шимди бутюн Мысыр топрагъына акимдарлыкъ эте, – деп хабер эттилер. Якъупнынъ нефеси токътады, чюнки оларгъа инанмады.
Алла насыл эмир эткен олса, Нух ойле де япты.
Эгер эвни РАББИ къурмаса, къуруджылар бошуна ишлер. Эгер шеэрни РАББИ къорчаламаса, къаравуллар бошуна юкъламайып турар.
О вакъыт анасы хызметчилерге: – О, сизге не айтса, оны япынъыз, – деди.
Пётр даа ич бир шей анъламайып, онъа корюнген руянынъ не манасы бар экен, деп отургъанда, Корнелий ёллагъан адамлар Симоннынъ эвини сораштырып, къапунынъ босагъасында токътадылар.
Куньлернинъ биринде саат учьлерде, о, руяда онынъ алдына Алланынъ бир мелеги кельгенини ачыкътан-ачыкъ корьди. Мелек онъа: – Корнелий! – деди.
– Мен Яффа шеэринде дува окъугъан вакъытта рухланып, бир руя корьдим: манъа балабан чаршафкъа ошагъан бир шей дёрт кошесинден асылгъан алда коктен тюшип, тап огюме кельди.
Мелек Пётргъа: – Къушагъынъны багъла, аякъкъапларынъны кий! – деди. Пётр онынъ айткъаныны япты. Сонъ мелек: – Усть урбанъны кий де, меним артымдан юр! – деди.
Шунынъ ичюн, Агриппа падиша, мен коктен корюнген бу руягъа къаршы чыкъмадым.
Дамаск шеэринде Анания деген Исанынъ шегирти бар эди. Рабби онъа руяда корюнип: – Эй, Анания! – деди. – Мен мындам, Раббим! – деди о.
Ибраим Алланы иман ярдымынен динъледи. Алла оны чагъыргъанда, Ибраим къайда бараджагъыны бильмейип, онъа бериледжек мемлекетке ёлгъа чыкъты.