24 О, Мукъаддес Рухкъа ве имангъа толгъан, мераметли адам эди, ве халкънынъ баягъы къысмы Раббиге къошулды.
Къаравул: – Мен беллесем, биринджисининъ юрюши Цадокъ огълу Ахимаацнынъ юрюшине ошай, – деди. Падиша: – Бу яхшы адам, яхшы хабер кетире, – деди.
Алламыз олгъан РАББИге ошагъан ким бар? О, юксеклерде отура,
Манъа ярдымгъа ашыкъып кель, я Рабби, меним Къуртарыджым!
Яхшы адам РАББИнинъ огюнде разылыкъ къазана, яман ниетлери олгъан адамны исе РАББИ укюм этер.
Яхшы адам торунларына къадар мирас къалдыра, гунакярнынъ байлыгъы исе инсафлы адамлар ичюн сакъланып тутула.
Ярамаз адам – туткъан ёлундан, яхшы адам да – озь ёлундан тояр.
Яхшы адам яхшылыкъ хазинесинден яхшылыкъ чыкъара. Яман адам озюнинъ яманлыкъ хазинесинден яманлыкъ чыкъара.
Иса онъа: – Сен Менден яхшылыкъ акъкъында не сорайсынъ? Тек бир Алла яхшыдыр. Эгер эбедий аяткъа кирмеге истесенъ, эмирлерни беджер, – деди.
Еудий Шуранынъ азасы Юсуф яхшы ве инсафлы бир адам олып,
Халкъ арасында Иса акъкъында чокъ мырылдагъанлар бар эди. Базылары: «О, яхшы адам», – дей, башкъалары: «Ёкъ! О, халкъны ёлдан ура», – дей эдилер.
Раббининъ кучю оларнен олгъаны ичюн, чокътан-чокъ адам Раббиге иман эттилер.
Эписи Мукъаддес Рухкъа толдылар ве Рух оларгъа муим шейлер айтмагъа берген къабилиетинен эджнебий тиллерде лакъырды этип башладылар.
ве Аллагъа шукюр эте эдилер. Оларны бутюн халкъ севе эди. Алла кунь сайын иманлылар сырасына къуртарылгъанларны къоша эди.
Шунынъ ичюн Алла ве инсанларнынъ алдында инсафымны эр вакъыт саф тутмагъа тырышам.
Раббиге иман эткенлернинъ исе, эркек ве къадынларнынъ сайысы эп арта эди.
Дин къардашларымыз, озьлерини яхшы тарафтан косьтерген, Мукъаддес Рух ве акъылгъа толып-ташкъан еди адамны аранъыздан сайлап алынъыз; оларны софра хызметине тайин этермиз.
Бу теклифни бутюн джемиет бегенди, иманлары къатты олгъан ве Мукъаддес Рухкъа толгъан Стефанны, Филипни, Прохорны, Никанорны, Тимонны, Парменни ве еудий динини къабул эткен антиохиялы Николайны сайладылар.
О вакъыт Алланынъ хайырына ве къудретине толгъан Стефан халкъ арасында буюк бельгилер косьтере ве аджайип шейлер япа эди.
О вакъыт, Еудие, Галилея ве Самариеде иманлылар джемиети ичюн тынчлыкъ девири кельди. Иманлылар Раббиден къоркъып, иманда къавийлешип яшай эди. Мукъаддес Рухнынъ ярдымынен оларнынъ сайысы эп арта эди.
Амма, агъа-къардашларым, бу мектюпте мен сизге бир къач шейлерни ачыкъ-айдын язып, Алла манъа берген эйилигини акъылынъызгъа кетирмеге истедим.
Инсафлы адам ичюн оледжек биревни тапмакъ пек къыйын. Амма кимдир, бельки, яхшы адам ичюн ольмеге разы олур.