21 Раббининъ кучю оларнен олгъаны ичюн, чокътан-чокъ адам Раббиге иман эттилер.
Алланынъ къолу исе Ехуданынъ устюнде эди. РАББИнинъ сёзюне коре, падишанынъ ве башлыкъларнынъ буюргъаныны беджермек ичюн, О, оларгъа бирлик берди.
Узеир ве онынъ адамлары биринджи айнынъ биринджи кунюнде Вавилондан чыкъты ве бешинджи айнынъ биринджи куню Ерусалимге кельди. Узеирнинъ Алласы онъа ярдым этти.
Алламызнынъ яхшылыгъы бизнен эди, шунынъ ичюн олар бизге акъыллы адамны Шеревьяны (Шеревья – Махлийнинъ огъулларындан, Махлий – Левийнинъ огълу, Левий – Исраильнинъ огълудыр), онынъ огъулларыны ве агъа-къардашларыны – 18 адамны алып кельдилер.
Мен оларгъа Алламнынъ ярдымы акъкъында айтып бердим, падишанынъ сёзлерини де айтым бердим. Олар исе: – Айдынъыз, къурайыкъ, – дедилер ве шу хайырлы ишке азырландылар.
Даа бир мектюп падишанынъ орманларыны къорчалагъан Асафкъа яз. О манъа Алланынъ Эви янындаки къаленинъ къапулары ичюн, эм де шеэр диварлары ве мен яшайджакъ эв ичюн агъач берсин. Алла манъа ярдымджы олгъаны ичюн, падиша манъа мектюплер язып берди.
Бизим хаберимизге ким инанды? РАББИнинъ къудрети кимге ачылды?
Мына, РАББИнинъ къолу, эвельдеки киби, къуртарып ола, сагъыр олмайып, къулагъы эп даа эшите.
Буны эшиткенлер эписи тюшюнджеге далып, ичинден: «Бу бала ким олур экен?» – дей эдилер. Эм керчек, онен Раббининъ къудрети бар эди.
О, Мукъаддес Рухкъа ве имангъа толгъан, мераметли адам эди, ве халкънынъ баягъы къысмы Раббиге къошулды.
Онынъ ичюн мен бойле къараргъа кельдим: башкъа миллетлерден Аллагъа иман эткенлерини зорламайыкъ.
ве Аллагъа шукюр эте эдилер. Оларны бутюн халкъ севе эди. Алла кунь сайын иманлылар сырасына къуртарылгъанларны къоша эди.
Хаберни эшиткенлернинъ чокълары исе иман эттилер, ве бу адамларнынъ сайысы беш бинъге якъын олды.
Раббиге иман эткенлернинъ исе, эркек ве къадынларнынъ сайысы эп арта эди.
Алланынъ Сёзю даркъатылгъан сайын, Ерусалимде Исанынъ шегиртлерининъ сайысы эп арта эди. Руханийлернинъ де чокълары имангъа бойсундылар.
Лидда ве Шарон шеэрлеринде яшагъанларнынъ эписи о адамнынъ алыны корьдилер де, Исаны Раббимиз деп таныдылар ве имангъа кельдилер.
чюнки Къуванчлы Хаберимиз сизлерге тек сёзлернен дегиль, къудретнен ве Мукъаддес Рухнен, толу эминликнен кельди. Биз сизинъ аранъызда насыл адамлар олгъанларымызны озьлеринъиз билесиз.