20 Еринъден тур да, ашагъа тюш ве шубеленмейип оларнен кет. Оларны Мен ёлладым, – деди.
Яныма келинъиз, буны динъленъиз: – Башындан да Мен гизли айтмадым, буларнынъ башлагъан вакътындан Мен анда эдим. Энди РАББИ-Тааля мени Рухунен ёллай.
Иса шегиртлерине: – Бутюн дюньяны айланып чыкъынъ ве яратылгъаннынъ эписине Къуванчлы Хаберни илян этинъ!
Пётр ашагъа тюшип, адамларгъа: – Сиз къыдыргъан адам меним. Бу ерге насыл себепнен кельдинъиз? – деди.
Рух манъа, ич шубеленмейип оларнен берабер кетмеге буюрды. Бойлеликнен, бу алты дин къардашлар меним артымдан кеттилер. Оларнен берабер о адамнынъ эвине кельдик.
Мукъаддес Рух ёллагъаны киби, Барнабанен Саул ёлгъа чыкъып, Селевкея шеэрине кельдилер. О ерден Къыбрыс адасына кечтилер.
Филипке Раббининъ Мелеги келип: – Еринъден тур! Дженюп тарафкъа, Ерусалимден Гъазагъа баргъан сахра ёлуна бар! – деди.
Рабби Иса онъа: – Адымны тюрлю халкълар, падишалар ве Исраиль огъулларынынъ огюнде илян этмек ичюн, Мен бу адамны сайладым.
Анания барып, эвге кирди. Саулнынъ башына къолларыны къойып: – Къардашым Саул! Мени Рабби ёллады. Сен келеяткъан ёлунъда санъа корюнген Иса Одыр. Шимди козьлеринъ кене кореджек, сен Мукъаддес Рухкъа толаджакъсынъ, – деди.
Лякин адам шубеленмейип, иманнен истесин. Шубеленген адам ельнен котерильген ве анда-мында айдалгъан денъиз далгъасына ошай.