2 Абдестлер, къоллар къоювынен дувалар, олюлернинъ тирилюви ве эбедий укюм акъкъында огретювлерге де къайтмайыкъ.
Яхшымы-яманмы, эр бир сырлы ишни, эр бир япылгъан шейни Алла укюм этер.
Сенинъ олюлеринъ тириледжек, ольген беденлер тураджакъ. Топракъта яткъанлар, уянынъыз, къуванчнен къычырынъыз! Чыкъ откъа тюшкени дайын, Сенинъ мераметинъ олю рухларнынъ мемлекетине энеджек.
Ер юзюнинъ топрагъында юкълагъан адамларнынъ чокъусы уянаджакъ. Базыларына эбедий омюр бериледжек, башкъалары исе эбедиен айып ве масхаралыкъ алтында къаладжакъ.
Шунынъ ичюн барып, эписи халкълардан адамларны Меним шегиртлерим япынъыз. Оларны Коклердеки Баба, Огъул ве Мукъаддес Рух Адынен сувгъа батырып чыкъарынъыз, Мен сизлерге буюргъан эр шейни тутмагъа огретинъиз. Унутманъыз ки, Мен эр вакъыт, дюньянынъ сонъунадже сизлернен олурым!
Ягъя башта Оны токътатмагъа истеп: – Мен озюм Санъа барып сувгъа батырылмакъ керегим. Сен исе манъа кельгенсинъ! – деди.
Ким инанып, сувгъа батырылып чыкъса, къуртарыладжакъ. Инанмагъан исе укюм этиледжек.
Базаргъа барып кельген сонъ да, башта ювуналар, сонъ аш ашайлар. Шунынънен, пиалалар, бардакълар, бакъыр чанакъ-чёльмеклерни ве ятакъларны ювып, даа чокъ адетлерни кутелер.
Сиз Алланынъ эмирини быракъып, инсан урф-адетлерини тутасыз.
О, аштан эвель абдест алмагъаныны корьген ферисе пек тааджипленди.
Сувгъа батырылып чыкъмакъ киби, манъа буюк азапларгъа батырылып чыкъмакъ керек. О беджерильмегендже, юрегим пек сыкъыла!
О вакъыт сен бахтлы олурсынъ, чюнки олар санъа яхшылыкъ къайтарып оламазлар. Инсафлы адамлар тирильгенде исе, санъа яхшылыкъ къайтаджакъ, – деди.
Ягъя исе эписине: – Мен сизни сувгъа батырып темизлейим. Амма менден къудретлиси келеята, мен Онынъ аякъкъапларынынъ багъыны чезмеге биле ляйыкъ дегилим. О сизлерни Мукъаддес Рухнен ве атешнен темизлейджек.
Мен Оны танымай эдим. Лякин адамларны сувгъа батырып темизлемек ичюн мени Ёллагъан: «Рух кимнинъ устюне энеяткъаныны корьсенъ, Мукъаддес Рухнен Темизлейиджи Одыр», – деген эди манъа.
ве тышарыгъа чыкъаджакълар. Яхшылыкъ япкъанлар тирилип, эбедий омюрни аладжакълар, ярамайлыкъ япкъанлар исе тирилип, судгъа кетеджеклер.
– Биз киби Мукъаддес Рухны къабул эткен бу адамларнынъ сувгъа батырылып чыкъмасына ким кедер этер? – деди де,
Даа аштан-сувдан вазгечкен ве дува окъугъан сонъ, Барнабанен Саулнынъ башына къолларыны къойдылар да, оларны йибердилер.
Лидия озюнинъ эвиндекилеринен берабер сувгъа батырылып чыкъкъан сонъ, бизни мусафирликке чагъырды. О: «Эгер сизлер мени Раббиге инангъан деп сайсанъыз, эвиме келип яшанъыз», – деп бизни къандырды.
Къаравул гедженинъ шу саатинде Павелнен Силаны алып, оларнынъ яраларыны ювды. Шу ань де озю эвдекилеринен берабер сувгъа батырылып чыкъты.
Эпикурейнинъ ве стоиклернинъ фельсефеси тарафдарлары онен давалашып башладылар. Олардан бириси: – Бу бошбогъаз не айтмагъа истей экен? – деди. Башкъалары: – О гъалиба худжур бир путлар акъкъында айта, – дедилер. (Павел исе оларгъа Иса ве тирилюв акъкъындаки Къуванчлы Хаберни илян эте эди.)
Пётр оларгъа: – Тёвбе этинъиз, гуналарынъыз багъышланмасы ичюн эр биринъиз Иса Месих Адындан сувгъа батырылып чыкъынъыз. О вакъыт Мукъаддес Рух сизге бахшыш олып бериледжек.
Бойледже, онынъ сёзюни ачыкъ гонъюльден къабул эткенлер сувгъа батырылып чыкътылар. Шу куню учь бинъге якъын джан иманлыларгъа къошулды.
Оларнынъ бир къысмы саддукий ве башкъа къысмы фериселер олгъаныны анълагъан Павел Шурагъа къатты бир сеснен: – Дин къардашларымыз! Мен ферисем, эм ферисенинъ огълу олам. Мени олюлернинъ тирильгенине ишангъаным ичюн укюм этелер, – деди.
Бу адамларнынъ озьлери киби мен де, Аллагъа умют этип, инсафлыларнен инсафсызларнынъ тирильтеджегине инанам.
Мен оларнынъ арасында турып, къатты сеснен: «Бугунь алдынъызда олюлернинъ тирилишине инангъаным ичюн укюм этилем», – дедим. Ихтимал, шу сёзюм ичюн къабаатлы сайыладырым.
Павел инсафлыкъ, озюни тутув ве келеджек Ахирет куню акъкъында айткъанда, Феликс къоркъып: – Энди кет, вакъыт тапкъанымда, сени кене чагъырырым, – деди.
Алла олюлерни тирильткенини сизлер не ичюн инанылмаз бир шей деп саясыз?
Оларны Пётрнен Юханнынъ халкъны огреткенлери ве Исанынъ ярдымынен олюлернинъ тирильгени акъкъында айткъанлары пек ачувландырды.
Оларны эльчилернинъ алдына турсатып къойдылар. Эльчилер оларнынъ башларына къолларыны къойып, дува окъудылар.
Мен илян эткен Къуванчлы Хаберге коре, Алла адамларнынъ гизли ишлерини Иса Месих аркъалы суд этеджек куньде бойле оладжакъ.
Оларнынъ эписи, денъизден кечип ве булутнынъ астында юрип, санки Мусанен бирлештилер.
Биз ким олмасакъ да – еудийми, юнанмы, къулмы, азатмы – эпимиз бир Рухнынъ ярдымынен бир беденде бирлештик, ве эпимиз бир Рухны къабул эттик.
Эпимиз Месихнинъ суд тахты огюнде тураджакъмыз ве беденде яшагъан вакъытта япкъан яхшы я да яман ишлеримизге коре акъкъымызны аладжакъмыз.
Эр шейни Онъа бойсундыраджакъ къудретинен, О, бизим заваллы беденимизни Озюнинъ шуретли беденине ошатып денъиштиреджек.
Сувгъа батырылып, Месихнен берабер дефн этильдинъиз; Месихни олюлерден тирильткен Алланынъ къудретине инанып, Онен берабер тирильдинъиз.
Тирилиш куню энди кельди, деп, олар акъикъат ёлундан урулып, базыларнынъ иманыны бозалар.
Къадынлар озь олюлерининъ тирильгенини корьдилер. Базылары исе, тирильген сонъ яхшыджа яшайышкъа ынтылып, азат этилювни къабул этмедилер ве азапларда ольдилер.
Олар – тек ашлар, ичимликлер ве эр тюрлю абдестлер. Булар – беден ичюн эмирлер, ве олар янъы тертип пейда олгъанына къадар къоюлгъан.
Айны шу Сёз шимдики ерни ве коклерни джеза кунюнедже, имансыз адамларнынъ ёкъ олувы кунюнедже атеш ичюн сакълап къалдыра.