– Шимди эвельки заманны, бу куньгедже не олгъаныны акъылгъа кетиринъиз. РАББИнинъ Сарайында даа таш устюне таш къоюлмагъан вакъыт акъкъында тюшюнинъиз.
Къуванчлы Хабернинъ ярдымынен башкъа халкълар да еудийлернен берабер мирасчылардыр, олар да бир беденнинъ къысмыдыр, оларгъа да Алланынъ эвельден берильген вадеси Иса Месихте берильди.
Шу себептен биз эр вакъыт сизлер ичюн дува окъуймыз: Алла сизлерни сизинъ чагъырувынъызгъа ляйыкъ корьсюн ве Озь къудретинен бутюн яхшы истеклеринъизни ве иманынъызнынъ ишини беджерсин.
Керчектен де, эм адамларны азиз эткен Иса, эм де азиз олгъанларнынъ эписи – бир Бабадандыр. Шу себептен Иса оларгъа «агъа-къардашларым» демеге утанмай. О бойле дей:
Бизлерге анавы бойле бир баш руханий керек. О, мукъаддес, къабаатсыз ве лекесиз, гуналы адамларнынъ арасындан олмагъан ве коклерден юксек котерильгендир.
Сизинъ ортанъыздаки акъсакъалларгъа мен ялварам, – мен де акъсакъалым ве Месих чеккен азапларнынъ шаатым; мен де тезден пейда оладжакъ шуретке къошуладжагъым, –
Эр бир эйиликнинъ саиби олгъан Алла бизни Иса Месихте Озь эбедий шуретине чагъырды. Сиз къыскъа бир вакъыт ичинде азап чеккенинъизден сонъ, Алла Озю сизлерни котереджек, къуветлендиреджек, къавийлештиреджек ве темеллештиреджек.