Рухтан тюшкенни сёзнен юреклендирейим деп, РАББИ-ТААЛЯ манъа акъыллы лаф этмеге къабилиетини берди. Акъыллы адам киби динълейим деп, эр саба къулагъымны уята.
Иса Алланынъ Сарайына кирип, адамларны огреткенде, Онынъ алдына халкътан баш руханийлер ве акъсакъаллар келип: – Бу ишлерни япмагъа Сенинъ акъкъынъ бармы? Санъа бу акъны ким берди? – деп сорадылар.
Оны яманлай эдилер, О исе джевап берип, ич кимсени яманламай эди. О, азап чеккенде, ич кимсени къоркъузмай эди, лякин эр шейни адалетли суд эткен Алланынъ къолуна бере эди.