21 Олар корьген шей о къадар къоркъунчлы эди ки, Муса озю: «Мен пек къоркъып къалтырайым», – деди.
Учюнджи куню танъ аткъанда, кок гурюльдеди, яшын яшынлады, дагъ тёпесинде къою булут пейда олды, пек кучьлю бору сеси эшитильди. Ордуда олгъан бутюн халкъ титреди.
Бору сеси эп къуветлеше эди. Муса айта эди, ве Алла онъа давушнен джевап бере эди.
Мен, къулунъ, сеннен, эфендим, насыл лаф этейим? Мен такъаттан кесильдим, нефесим токътады, – дедим.
Мен янъгъыз къалдым ве бу аджайип шейни корьдим. Мен такъаттан кесильдим, чырайым ап-акъ кесильди, менде кучь къалмады.
Мен РАББИнинъ ачувындан ве афакъанындан пек къоркътым, О, сизлерни ёкъ этеджек ола эди. Бу сефер де РАББИ мени динъледи.
Бизге тек къоркъунчлы дуйгъунен джезаны беклемеге ве Алланынъ душманларыны куйдюреджек къызгъын атешнен якъылмагъа къалыр.
Оны корьгенимнен, аякълары астына олю киби йыкъылдым. О, онъ къолуны устюме къойып, бойле деди: – Къоркъма! Мен Биринджи ве Сонъкидирим.