13 Топал аягъы олгъанлар ёлдан таймасын, аксине, шифа тапсын деп, аякъларынъызны догъру ёлгъа къоюнъыз.
Такъаттан кесильген къолларынъызны къуветлендиринъиз, къалтырагъан тизлеринъизни къавийлештиринъиз.
О заман топал, сыгъын киби, сычрайджакъ, тильсизлер йырлап башлайджакъ; сахрада сувлар фышкъыраджакъ, къуру чёльде чокъракълар акъаджакъ.
Кёр адамларны белли олмагъан ёлларындан алып кетеджегим, таныш олмагъан ёлларда юрсетеджегим, оглериндеки къаранлыкъны ярыкъкъа чевиреджегим, къыйыш ёлларыны догъру этеджегим. Олар ичюн япаджакъларым будыр, оларны къалдырмайджагъым.
Чокътан йыкъылгъан шеэрлерни янъыдан къураджакъсынъыз, къадимий несиллер къойгъан темеллерни тиклейджексинъиз, сизге: «Йыкъыкъ диварны янъыдан тиклеген, инсанларгъа ёлларны янъыдан ачкъан», – дейджеклер.
Халкъым исе Мени унутты, бош путларгъа къокъулы отларны якъалар, къадимий ёлундан урулдылар, юрюльген ёлдан дегиль де, насылдыр сокъачыкътан кеттилер.
Эписи вадийлер толдурылсынлар, байырлар ве дагълар алчакъ этильсинлер. Къыйыш ёллар догърултылсын, чукъурлы ёлчыкълар тегиз этильсинлер!
Мен, олар Къуванчлы Хаберни догъру япмагъанларыны корип, эписине эшиттирип, Кифагъа: «Эгер сен еудий олып, еудийлер киби дегиль, башкъа халкълардан олгъанлар киби яшасанъ, не ичюн оларны еудийлер киби яшамагъа меджбур этесинъ?» – дедим.
Агъа-къардашлар, эгер бир адамнынъ гуна япкъаны белли олса, сизлер, рухий олып, оны йымшакълыкънен тюзетинъиз ве, ёлдан урулмамакъ ичюн, озюнъизге сакът олунъыз.
Бойлеликнен, тедавийленмек ичюн, бири-биринъизге гуналарынъызны айтынъыз ве бири-биринъиз ичюн дува этинъиз. Инсафлы адамнынъ дувасы чокъ шей япа биле.
О, гуналарымызны Озь беденине юклеп, оларны терекке котерди. Шунынъ ичюн биз гуналардан айырылдыкъ ве инсафлыкънен яшамагъа башладыкъ. Сизни Онынъ яралары тедавийледилер.