5 Шунынъ ичюн Месих дюньягъа кирип, Аллагъа шойле дей: – Къурбан ве бахшышларны Сен истемединъ, амма Мен ичюн бир беден азырладынъ.
Сен ве Адемнинъ апайы бири-биринъизни корьмеге козюнъиз олмайджакъ. Сенинъ баланъ ве апайнынъ баласы бири-бирине эр вакъыт душман оладжакълар. Апайнынъ огълу башынъа уджюм этеджектир, сен исе онынъ табанына уджюм этеджексинъ, – деди.
– Къурбанларынъызнынъ чокълугъы Манъа керекмей! – дей РАББИ. – Бутюнлей якъылгъан къочкъар къурбанларына, бесленген айванларнынъ ягъларына быкътым; бузав, къозу, текелернинъ къаныны истемейим!
Бутюнлей якъыладжакъ къурбан кетирмек ичюн, Ливан дагъларындаки тереклер етмез, анда яшагъан айванлар етерли олмаз.
Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.
Даа чокъ долашаджакъсынъмы, имансыз къыз? РАББИ ер юзюнде насылдыр янъы шей яратаджакъ, апай акъайны къуртараджакъ!
Шевадан кетирильген къокъулы май, узакъ бир мемлекеттен кельген къокъулы къамыш Манъа не керек? Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларынъызны къабул этмейим, къурбан ве бахшышларынъызны бегенмейим.
– Келеджек Бириси Сенсинъми? Я да биз башкъасыны беклейикми? – деп Ондан соратты.
Мелек онъа: – Санъа Мукъаддес Рух энеджек, сени Юдже Алланынъ къудрети къаплайджакъ. Шунынъ ичюн сенден догъаджакъ Бала азиз оладжакъ, Оны «Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар.
«Келеджек Бириси Сенсинъми? Я да биз башкъасыны беклейикми?» – деп сорамакъ ичюн оларны Раббининъ алдына ёллады.
Сёз джан-тен олды ве бизим арамызда яшап башлады. Биз Онынъ шерефли ишлерини корьдик, Бабасынынъ бирден-бир Олгъанынынъ шерефли ишлерини. О, яхшылыкъкъа ве акъикъаткъа толу эди.
Амма вакъты-саати кельгенде, Алла Озь Огълуны, къадындан догъулгъанны ве Къанунгъа бойсунгъанны, ёллады.
Шубесиз, акъикъий диннинъ сыры буюктир: Алла инсан беденинде корюнди, Онынъ догърулыгъы Рухта ачылды. О, мелеклерге корюнди, халкъларгъа бильдирильген эди. Дюньяда Онъа инандылар; шурет ичинде О, коклерге котерильди.
Бундан гъайры, Алла Озь Биринджи Огълуны дюньягъа алып кирсеткенде, даа дей ки, Алланынъ эр бир мелеклери Онъа ибадет этсин.
Алланынъ истегинен, Иса Месих бир кере Озь беденини къурбан оларакъ кетирип, бизни азиз этти.
О вакъыт Мен дедим: – Мына, бурулгъан кягъытта Меним акъкъымда язылгъаны киби, Мен Сенинъ истегинъни беджермеге кельдим, эй, Алла!
Биринджиден О, айтты: «Сен не къурбанларны, не бахшышларны, не бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны, не гуна ичюн къурбанларны истемединъ, олар Сени къувандырмай».
Балаларнынъ беденлери олгъанлары ичюн, О, Озю оларгъа ошап, бойле бир беденде кельди. Олюм ярдымынен ольдюрмеге кучю олгъан Шейтанны кучьсюз япты
Ер юзюнде яшагъан куньлеринде Месих пек багъырып ве козьяш тёкип, Оны олюмден къуртармагъа кучю олгъан Аллагъа ялварды ве дува окъуды. Иса юваш ве иманлы олгъаны ичюн, Алла Онынъ дуваларыны эшите эди.
Эр бир баш руханий бахшышлар ве къурбанлар кетирмек ичюн къоюла. Шунынъ ичюн Иса да бир шей кетирмек керек эди.
О, гуналарымызны Озь беденине юклеп, оларны терекке котерди. Шунынъ ичюн биз гуналардан айырылдыкъ ве инсафлыкънен яшамагъа башладыкъ. Сизни Онынъ яралары тедавийледилер.
Дюньяда чокъ алдатыджылар пейда олдылар. Олар инсан беденинде кельген Иса Месихни танымайлар. Булар – алдатыджы ве Месихнинъ душманларыдыр.