Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Еудийлерге 10:27 - Мукъаддес Китап

27 Бизге тек къоркъунчлы дуйгъунен джезаны беклемеге ве Алланынъ душманларыны куйдюреджек къызгъын атешнен якъылмагъа къалыр.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Еудийлерге 10:27
41 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

«О, РАББИге ишанды! РАББИ оны сакъласын! РАББИ ондан разы олса, оны къуртарсын!»


Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.


Сиондаки гунакярларнынъ отьлери патлады, имансызлар къалтырап башлады: «Арамыздан эр шейни ашап битирген атешнинъ янында ким отурып олур? Арамыздан эбедий алевнинъ янында ким яшап олур?»


Ехуда акъайлары, Ерусалим халкъы! РАББИ ичюн сюннет олунъыз, юреклеринъизни сюннет этинъиз. Ёкъса, гъазабым атеш киби ягъаджакъ, яман япкъанларынъыз ичюн сёнмейип янаджакъ.


РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Гъазабым алевленип, Мен бутюн Эдомгъа ве башкъа халкъларгъа Озь укюмимни чыкъарам. Олар Меним топрагъымны озьлерине алды, юреклери къуванчкъа, ичлери нефретке толды. Олар топрагъымны озюне алдылар, озь гъанимети яптылар.


Гъазабымнынъ алеви янып, Мен куньджюлигимде шойле дейим: шу куню Исраиль топрагъында буюк бир ер тепренмеси оладжакъ.


О вакъыт падишанынъ чырайы денъишти, онынъ тюшюнджелери оны шашырдылар, онынъ бель багъламлары такъаттан кесильдилер, тизлери де бири-бирине урунып башладылар.


Авен шеэринде Исраильни гунагъа батыргъан ибадет тёпелери ёкъ оладжакъ, къурбан ерлеринде когемликнен кийик отлар оседжек. О вакъыт анда яшагъанлар дагъларгъа: «Бизни къапатынъыз!», байырларгъа: «Устьлеримизге тюшюнъиз!» – дейджеклер.


Коклерде ве ер юзюнде бельгилеримни косьтереджегим: къан, атешни ве думан диреклерини ёллайджагъым.


РАББИ адамларгъа путларгъа ибадет этмеге ёл бермез, Алла адамларнынъ акъларыны берер. РАББИ джезалай, Онынъ гъазабы дешетлидир. РАББИ душманларыны джезалар, Озь душманларына къаршы чыкъар.


РАББИнинъ гъазабы кунюнде оларны не кумюшлери, не алтынлары къуртараджакъ. РАББИнинъ ачув атеши бутюн ерни ютаджакъ. РАББИ ер юзюнде яшагъанларнынъ эписини ёкъ этеджек, оларнынъ сонъу апансыздан келеджек.


– Шунынъ ичюн энди Мени бекленъиз! – дей РАББИ. – Шу куню Мен шаат оларакъ тураджагъым. Меним къарарыма коре, халкълар топланаджакъ, падишалыкълар чагъыртыладжакъ, ве бутюн Меним гъазабым, къызгъын ачувым оларнынъ башына тюшеджек. Меним гъазабым ичюн чыкъкъан атеш бутюн ер юзюни ашайджакъ.


– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.


О вакъыт РАББИден атеш чыкъты ве комюр табакъларыны кетирген 250 адамны якъып ёкъ этти.


алевленип тургъан оджакъкъа ташлайджакълар. О ерде агълав ве тиш гъыджыртысы оладжакъ.


оларны алевленип тургъан оджакъкъа ташлайджакълар. О ерде агълавлар ве тиш гъыджыртысы оладжакъ.


Сонъ сол тарафындакилерине: – Эй, лянетлилер! Ёкъ олунъ козюмден! Шейтангъа ве онынъ мелеклерине азырланылгъан эбедий атешке тюшюнъиз!


Шимди тереклернинъ тамырлары янында балта азыр ята. Яхшы мейва бермеген эр бир терекни кесип, атешке ташларлар.


О энди Озюнинъ махсус курегинен богъдайны кепектен айырмагъа азыр. О, Озь арманыны темизлейджек: богъдайны анбаргъа топлап, кепекни сёнмез атеште якъаджакъ.


– Эй, Алланынъ Огълу, бизде не ишинъ бар? Бу ерге бизни, вакъты кельмезден эвель, чекиштирмеге кельдинъми? – деп къычырды олар.


О къычырып: «Эй, Ибраим баба! Мерамет эт, манъа Лазарны йибер, о, пармагъынынъ уджуны сувгъа батырып, тилиме сув тамызсын. Мен бу атеште чокъ азап чекем», – деген.


Энди меним падиша олгъанымны истемеген анавы душманларымны мында кетиринъиз де, козюм огюнде ольдюринъиз», – дей.


Адамлар, ер юзюне келеяткъан мусибетлерни беклеп, къоркъудан нефес алмайып йыкъыладжакълар. Коклердеки кучьлер сарсыладжакълар.


О вакъыт дагъларгъа: «Устьлеримизге тюшюнъиз!» ве байырларгъа: «Бизни къапатынъыз!» – дейджеклер.


ве тышарыгъа чыкъаджакълар. Яхшылыкъ япкъанлар тирилип, эбедий омюрни аладжакълар, ярамайлыкъ япкъанлар исе тирилип, судгъа кетеджеклер.


Эй, халкълар! Алланынъ халкъынен берабер къуванынъыз! О, къулларынынъ къаны ичюн акътыманыны ве Озь душманларынынъ интикъамыны алыр, Озь топрагъы ве халкъы ичюн одеме этер.


Бакъынъыз, лаф эткен Биревден башынъызны чевирменъиз. Ер юзюнде айткъандан башыны чевиргенлер джезадан къачмадылар. Эгер биз коктен лаф эткен Биревден башымызны чевирсек, даа агъыр джезагъа огърайджакъмыз.


чюнки бизим Алламыз – эписини якъып ёкъ эткен бир атештир.


Башта адамларгъа къуртулыш акъкъында Рабби бильдирди, шуны бизге Оны эшиткенлер тасдыкълады, Алла оны бельгилернен, аджайип шейлернен ве эр тюрлю къудретли ишлернен исбатлады, эм де Озь истегинен адамларгъа Мукъаддес Рухны берди. Эгер биз бу къуртулыш хаберине къулакъ асмасакъ, джезадан насыл этип къуртуладжакъмыз?


Адамларнынъ баш язысы – бир кере ольмек ве ондан сонъ Аллагъа джевап бермектир.


Алтын ве кумюшлеринъизни тот баскъан. Бу тот сизге къаршы шаатлыкъ этеджек ве беденинъизни, атеш киби, ютаджакъ. Сизлер сонъки куньлерде байлыкъ топладынъыз.


Адлары яшайыш китабында язылмагъанларнынъ эписи атеш голюне ташланды.


Бир адам башкъа адамгъа къаршы гуна ишлесе, онынъ ичюн Аллагъа дува этелер. Эгер де адам РАББИге къаршы гуна ишлесе, онынъ ичюн ким дува окъуйджакъ? Лякин олар бабасыны динълемедилер. РАББИ энди оларгъа олюм къарары чыкъаргъан эди.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ