23 Иш огренильди, ве лаф догъру олгъаны билинди. Эки везирни исе терекке астылар. Бу вакъиа падишанынъ огюнде куньделик тарих китабына язылгъан эди.
Учь кунь ичинде фыравун башынъны сенден юксельтип, сени терек устюне асаджакътыр. Сонъ къушлар сенинъ вуджудынъны чокъуйджакълар, – деди.
Баба-деделеринънинъ тарих китабыны бакъмагъа буюр, ве шу китапта сен тападжакъсынъ ве биледжексинъ ки, бу шеэр – падишалар ве башкъа виляетлер ичюн зарарлы ве исьянджы шеэрдир. Бу шеэрде эвель-эзельден исьянлар котерильди, шунынъ ичюн де бу шеэр ёкъ этильди.
Падишанынъ кучьлю ишлери, онынъ къудретли япкъанлары ве падиша юксельткен Мордекъайнынъ улулыгъы акъкъында икяе мадайлы ве фарслы падишаларнынъ куньделик тарих китабында язылды.
Апайы Зереш ве эписи достлары онъа бойле дедилер: – Йигирми беш метр юксек бир дирек азырласынлар. Саба падишагъа айт, Мордекъайны анда ассынлар. Сонъ къуванчнен падишанен берабер зияфетке бар. Хаман бу сёзлерни бегенди ве дирекни азырламагъа буюрды.
О гедже падишанынъ юкъусы къачты, ве о, хатыралыкъ куньделик тарих китабыны кетирмеге буюрды. Китапны падишагъа окъуп башладылар.
Бойледже, Хаманны дирекке астылар. Хаман исе оны Мордекъайгъа азырлагъан эди. Сонъ падишанынъ гъазабы ятышты.
РАББИден къоркъкъанлар исе бири-биринен лаф эте, РАББИ эшите ве динълей эди. Ондан къоркъкъанлар ве Онынъ Адына сайгъы косьтергенлер акъкъында хатыра китабы РАББИнинъ огюнде язылды.
Ай падишасыны терекке астылар, ве о, анда акъшамгъадже къалды. Кунь баткъан сонъ исе, Ехошуанынъ эмиринен олюни теректен тюшюрип, шеэр къапулары янына аттылар, ве устюне бир оба таш обаладылар. О, бу куньге къадар сакъланып къалды.