Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Ешая 9:6 - Мукъаддес Китап

6 Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Ешая 9:6
82 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

О, Меним Адыма Сарай къурар, ве Мен онынъ падишалыгъыны эбедий этерим.


Сенинъ сюляленъ ве падишалыгъынъ эбедиен Меним огюмде къыбырдамай тураджакъ, тахтынъ да эбедиен къаладжакъ», – дей.


Сенден разы олгъан, сени Исраиль тахтына отурткъан Алланъ олгъан РАББИге чокътан-чокъ шукюрлер олсун! Исраильге олгъан эбедий севгиси ичюн РАББИ сени укюмдарлыкъ этмек ве акъкъикъатны къорчаламакъ ичюн падиша этти!


Оларнынъ къанлары Ёавнынъ ве эвлятларынынъ башына омюрбилля олсун! Давут ве эвлятларына, онынъ эвине ве падишалыгъына исе РАББИ омюрбилля селямет берсин! – деди.


Сулейман падишагъа исе шан-шурет олсун, ве Давутнынъ тахты РАББИнинъ огюнде омюрбилля сарсылмайып турсун! – деди.


Шимди исе, Алламыз, улу, кучьлю ве къоркъунчлы, васиетинъни сакълагъан ве бизни чокъ севген Алла! Биз, падишаларымыз, мырзаларымыз, руханийлеримиз, пейгъамберлеримиз, баба-деделеримиз – Ашшур падишаларнынъ кунюнден башлап шимдики замангъадже азап чектилер. Бу азаплар Сенинъ козюнъде аз корюнмесин!


Шунынъ ичюн ер юзю тепренсе биле, дагълар денъизлернинъ багърына барып тюшсе де, биз къоркъмамыз.


Алла онынъ ортасында, о, тепренмез. Танъ аткъанынен Алла Озь шеэрине ярдым этер.


Халкълар шамата къопарды, падишалыкълар озь ерлеринден кочьти. Алла сес берди, ве дюнья ирип кетти.


Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.


Мен Алланынъ азиз ерине кирмегенимдже, оларнынъ сонъу не оладжагъыны анъламадым!


Мен инсафсызларнынъ аманлыгъыны корьдим, макътангъанларнынъ алына сукъландым.


Козьлери семизликтен патлап чыкъар, юреклери яман фикирлерни догъар.


Сен улусынъ, аджайип шейлер япасынъ. Ялынъыз Сен – Алласынъ.


Мына, Сенинъ козюнъ огюнде бинъ йыл кечип кеткен тюневин киби, бир гедже парчасы киби.


Къадимий заман башында мен пейда олдым, дюнья яратылмаздан эвель мен еримни алдым.


Сагъ къалгъанлар къайтаджакъ, Якъупнынъ къуртулгъан эвлятлары Кучьлю Аллагъа ялвараджакълар.


Инсафлыгъы – белине багълагъан къушакъ киби, ишанчлылыгъы – янбашына багълагъан къушакъ киби оладжакъ!


Падишанынъ укюмети севги ве яхшылыкънен къавий оладжакъ; тахтнынъ устюнде, Давутнынъ чадырында ишанчлы Суд Этиджи отураджакъ, адалетни къыдыраджакъ, усталыкънен суд этеджек.


Я РАББИ! Сен бизге тынчлыкъ-аманлыкъ бересинъ, бутюн ишлеримизни онъундан кетиресинъ!


Санъа бутюнлей ишангъангъа тынчлыкъ-аманлыкъ бересинъ, иманлары сарсылмаз олгъанны сакълайсынъ, чюнки о, Санъа ишана.


Буларнынъ эписи – Ордулар РАББИсининъ эмиридир. О, энъ аджайип акъыл огретиджидир, акъылы буюктир!


Бакъынъыз, Падиша адалетли падишалыкъ этеджек, башлыкълар догърулыкънен суд этеджек.


Сагъ къалгъанлар Ерусалимден, къуртулгъанлар Сион дагъындан чыкъаджакъ. Буны Ордулар РАББИсининъ кучьлю севгиси япаджакъ.


Оны йыкъмагъа РАББИ истеди, Оны чекишмеге ёллады. Джаныны къабаат ичюн къурбаны оларакъ берсе, эвлятлары узакъ йыллар яшайджакълар, Озю исе РАББИнинъ истегини беджереджек.


О, РАББИнинъ огюнде бир фидан киби, къуру топракътан бир филис киби чыкъты. О, не дюльбер, не де улу эди. Бизлер Оны корьдик, ве корюниши бизни меракъландырмай эди.


Амма О гуналарымыз ичюн яраланды, къабаатларымыз ичюн урулып къырылды. Бизде тынчлыкъ-аманлыкъ олсун деп, джеза Онынъ устюне тюшти, Онынъ яраларынен бизлер яхшы олдыкъ.


Бизим Бабамыз – тек Сенсинъ. Ибраим бизни танымаса да, Исраиль бизни къабул этмесе де, Сен, я РАББИ – бизим Бабамызсынъ, эвель-эзельден Адынъ – бизни сатын алгъан Къуртарыджымыздыр.


РАББИ бойле дей: – Бакъынъыз, бу шеэрге озенге ошагъан тынчлыкъ-аманлыкъ береджегим, сув ташкъыны киби, онъа халкъларнынъ байлыгъыны ёллайджагъым ве сизге кейф береджегим. Сизлерни къучакъта ташыйджакълар, тиз устюне къойып охшайджакълар.


Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.


Мына, мен ве РАББИ манъа берген балалардыр. Биз – Сион дагъында яшагъан Ордулар РАББИсинден Исраильге берильген аляметлер ве бельгилермиз.


Даа чокъ долашаджакъсынъмы, имансыз къыз? РАББИ ер юзюнде насылдыр янъы шей яратаджакъ, апай акъайны къуртараджакъ!


О падишалыкъларнынъ заманларында Коклердеки Алла эбедиен йыкъылмайджакъ падишалыкъ къураджакътыр. Бу падишалыкъ башкъа халкъкъа кечмейджектир. О, эписи падишалыкъларны йыкъып гъайып этеджек, озю исе эбедий тураджакътыр.


Онъа акимиет, урьмет ве падишалыкъ берильди. Бутюн халкълар, миллетлер ве тиллер онъа ибадет эттилер. Онынъ акимиети – ич битмейджек эбедий бир акимиеттир, ве падишалыгъы – ич йыкъылмайджакъ бир падишалыкътыр.


– Бу сонъки Эвнинъ шан-шурети эвелькисинден буюк оладжакъ! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Шу ерде Мен тынчлыкъ-аманлыкъ береджегим! Бу – Ордулар РАББИсининъ сёзлери.


‌Ибраимнинъ ве Давутнынъ союндан олгъан Иса Месих акъкъында ривает. Мына Онынъ баба-деделери:


«Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, Адыны Иммануэл къояджакълар». Иммануэл – «Алла бизнен» демектир.


Бабам Манъа эр шейни берди. Бабадан башкъа кимсе Огълуны бильмей. Огълундан башкъа эм де Огълу ачмагъа истеген адамдан гъайры кимсе Бабаны бильмей.


Иса оларгъа якъынлашып, лафыны башлады: – Манъа кокте де, ерде де бутюн акимиет берильди.


Мелек онъа: – Санъа Мукъаддес Рух энеджек, сени Юдже Алланынъ къудрети къаплайджакъ. Шунынъ ичюн сенден догъаджакъ Бала азиз оладжакъ, Оны «Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар.


Бугунь Давутнынъ Шеэринде сизинъ Къуртарыджынъыз догъды. О – Месих, Раббидир! – деди.


– Юкъары коклерде Аллагъа шан-шурет! О мемнюн олгъан адамларгъа ер юзюнде барышыкъ олсун! – дедилер.


Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.


Сёз джан-тен олды ве бизим арамызда яшап башлады. Биз Онынъ шерефли ишлерини корьдик, Бабасынынъ бирден-бир Олгъанынынъ шерефли ишлерини. О, яхшылыкъкъа ве акъикъаткъа толу эди.


Онынъ ачыкъ къоллулыгъындан биз эпимиз яхшы бахшышлар бир-бири артындан алдыкъ.


Мен сизге барышыкъ къалдырам, Озь барышыгъымны сизге берем. Дюнья бергени киби Мен бермейим. Юреклеринъиз сыкъылмасын, къоркъманъыз.


Алла Озь Сёзюни Исраиль огъулларына ёллап, Иса Месихнинъ ярдымынен барышыкъ илян этти. Шу Иса – эписининъ Раббисидир.


Озюнъизге ве бутюн сюрюге, яни Алланынъ иманлылар джемиетине, козь-къулакъ олунъыз. Мукъаддес Рух сизлерни джемиетке къаравул ве чобан этип къойды, Алла оны Озь къанынынъ фиятына сатын алды.


Озь Огълуны аджымагъан, Оны эпимиз ичюн олюмге берген Алла Онен берабер бизге эр шейни бермезми?


Буюк баба-деделер – оларнынъкидир, Месих де олардан догъды. Эр шейнинъ устюнден олгъан Аллагъа эбедиен макътавлар олсун! Амин!


Сиз Алланынъ арекети ичюн Иса Месихнен бирлештинъиз. Иса бизим ичюн Алланынъ икмети олды, бизни акълады, азиз этти ве къуртарды.


Алла бутюн душманларыны Месихнинъ аякълары астына ташлагъандже, Месих падишалыкъ япмакъ керек.


Эбет, адамларнынъ гуналарыны эсапкъа алмайып, Алла дюньяны Озюнен Месихнинъ ярдымынен барыштырды ве бизге барышыкъ хаберини даркъатмагъа буюрды.


Алланъыз олгъан РАББИ – аллаларнынъ Алласы, раббилернинъ РАББИсидир, улу, къудретли ве къоркъунчлы Алладыр! О адамларнынъ бетине бакъмай, къапарлар алмай,


Икметнинъ ве бильгининъ бутюн хазинелери тек Онда сакълылар.


Шубесиз, акъикъий диннинъ сыры буюктир: Алла инсан беденинде корюнди, Онынъ догърулыгъы Рухта ачылды. О, мелеклерге корюнди, халкъларгъа бильдирильген эди. Дюньяда Онъа инандылар; шурет ичинде О, коклерге котерильди.


Шунынънен биз умютимизнинъ бахтлы беджерилювини, улу Алланынъ ве Къуртарыджымыз Иса Месихнинъ шуретнен кельгенини беклейик.


Огъул акъкъында исе бойле айтыла: «Эй, Алла, Сенинъ тахтынъ эбедийдир; догърулыкънен падишалыкъ япасынъ.


Эбедий васиетнинъ къанына бакъып, къойларынынъ буюк Чобаны, Раббимиз Исаны олюлерден тирильткен, тынчлыкъ-аманлыкъ берген Алла,


Даа шуны билемиз: Алланынъ Огълу кельди ве, биз Акъикъий Олгъанны таныйыкъ деп, бизге акъыл берди. Биз акъикъий Аллада, Онынъ Огълу Иса Месихте булунамыз. Бу – акъикъий Алла ве эбедий омюрдир.


Онынъ урбасы ве баджагъында ойле бир ад язылгъан: «Падишаларнынъ Падишасы ве раббилернинъ Раббиси».


Лякин РАББИнинъ Мелеги: – Санъа меним адым не керек? Меним адым пек аджайиптир, – деди.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ