4 Мидьян йыкъылгъан куню киби, халкъкъа агъырлыкъ эткен боюндырыкъны ёкъ эттинъ, омузларыны ургъан сопаны ве залымнынъ таягъыны Сен къырдынъ.
Къылычынъ не тапса, онен яшайджакъсынъ ве къардашынъа хызмет этеджексинъ. Лякин вакъыт келир, сен исьян котерип, онынъ зулумыны бойнунъдан алып ташлайджакъсынъ.
РАББИ бизлер ичюн буюк ишлер япты, биз севинчке толдыкъ!
Мен айттым: “Сиз аллаларсынъыз, эпинъиз Юдже Алланынъ огъулларысынъыз!”
Шунынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Ашшурнынъ кучьлю аскерлерини такъаттан тюшюрген хасталыкъкъа огъратаджакъ, онынъ шурети, атештен киби, янып битеджек.
Ашшургъа беля! Оны, таякъны киби, къолумда тутам, ачувымда ве гъазабымда халкъларны джезалайым!
Ашшурны Меним топрагъымда ёкъ этеджегим, дагъларымда таптайджагъым. Халкъым Ашшурнынъ боюндырыгъындан, омузларындаки юктен къуртуладжакъ.
Къувалангъан моавлыларым сеннен берабер яшасын, оларны залымлардан сакъла». Залымнынъ сонъу келеджек, зулум битеджек, чекиштиргенлер ер юзюнден гъайып оладжакъ.
Озь халкъыма ачувландым, Озь мульк-мирасымны ашаладым да, къолунъа бердим, амма сен оларны аджымадынъ, къарт адамларгъа биле агъыр боюндырыгъынъны такътынъ.
Сени чекиштиргенлерге озь этлерини ашатаджагъым, тазе шараптан киби, озь къанларындан сархош оладжакълар. О заман эр бир джан биледжек ки, Мен – РАББИ, сенинъ Къуртарыджынъ, сени сатын алгъан Батыр, Якъупнынъ Алласыдырым.
Не ичюн сизни яраткъанны, коклерни кергенни, ер юзюне темель къойгъан РАББИни унутасынъыз? Не ичюн сизни ёкъ этмеге азырлангъан залымнынъ ачувындан даима, эр кунь къоркъып отурасынъыз? Къана, не ерде залымнынъ ачувы?
Устюндеки тозунъны къакъ, тур, эй, эсир Ерусалим! Бойнунъдан зынджырынъны чыкъар, эй, эсир Сионнынъ къызы!
Сенинъ догърулыгъынъ къавий оладжакъ, зорбалыкъ сенден узакълашаджакъ, ич бир шейден къоркъмайджакъсынъ, дешет де санъа якъынлашмайджакъ.
Топракъны таптагъан аскерлернинъ аякъкъаплары, къангъа булангъан урбалары якъыладжакъ, атешке аш оладжакъ.
– О куню, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – боюндаки боюндырыкъны йыкъаджагъым, багъларынъны йыртаджагъым, олар бир даа ябанджыларгъа хызмет этмейджеклер.
Къомшуларынынъ эписи ве адыны таныгъан эр кес, агъланъыз! «Къудрет таягъы, шуретли аса парчаланды», – денъиз.
Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз. Мен сизни Мысыр топрагъындан алып чыкъардым, къуллукътан къуртардым, боюндырыгъынъызны парладым, сизге баш эгмейип кетмеге ёл бердим.
Шимди Мен олар сизге такъкъан боюндырыгъыны парчаларым, зынджырларыны узип ташларым.