20 Къанунда ве Алланынъ сёзлеринде догърусыны къыдырынъыз. Эгер адамлар буларгъа коре айтмасалар, оларда ярыкъ ёкътыр!
Шимди Алламызнынъ огюнде ант этейик: эфендимнинъ айткъанларына ве Алламызнынъ къанунларындан къоркъкъан адамларнынъ айткъанларына коре, эписи бойле апайларны ве олардан догъгъан балаларны озюмизден узакълаштырайыкъ. Къанунгъа коре олсун!
Я РАББИ, не вакъыткъадже токътамайып ачувланаджакъсынъ? Не вакъыткъадже куньджюлигинъ янаджакъ?
Инсафлы адамларнынъ ёлу – нур сачкъан ярыкъ киби, уйле маали келеята – о эп парлакъ ола.
Эй, «Содом башлыкълары»! РАББИнинъ сёзюни динъленъиз! Эй, «Гомора халкъы»! Алламызнынъ Къанунына къулакъ асынъыз!
– Шаатнынъ сёзлери киби, бу кягъытны сарып, багъла, шегиртлерим огюнде эмирлериме печат къой.
Тёпеге бакъаджакълармы, ерге козь ташлайджакълармы, бакъсалар, эр ерде – сыкъынты ве къаранлыкъ, гъам ве къасевет. Оларны къаранлыкъ ичине къуваджакълар. Лякин азап чеккенлер ичюн гъам олмайджакъ.
РАББИ бойле дей: – Туткъан ёлларынъызда токътанъыз, бакъынъыз, эвельки ёллар акъкъында сораштырынъыз, догъру ёл къайда олгъаныны тапынъыз да, о ёлнен кетинъиз. О заман джанларынъыз ичюн раатлыкъ ерини тападжакъсынъыз. Амма олар: «О ёлнен кетмейджекмиз», – дедилер.
Акъыллы адамлар масхара олды, къоркъып, къапкъангъа тутулды. Олар РАББИнинъ сёзюни ред эттилер, акъыллары недедир?
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Шунынъ ичюн руялар ерине къара геджени кореджексинъиз, фалджылыкъ ерине къаранлыкъны аладжакъсынъыз. Пейгъамберлернинъ башы устюнде кунеш ярыкъ бермейджек, куньдюзлери къара оладжакъ.
Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.
Иса оларгъа джевап берип: – Сизлер пек янълышасыз. Не Языларны, не Алланынъ къудретини билесиз.
Амма козюнъ сагълам олмаса, бутюн беденинъ де къаранлыкъкъа толур. Эгер де ичинъдеки нур къаранлыкъ олса, къаранлыкънынъ озю насыл экен?!
Иса исе олардан: – Муса сизлерге не буюргъан? – деп сорады.
Иса онъа: – Я бу акъта Къанунда не айтылгъан? Сен анда не окъуйсынъ? – деди.
Сиз Мукъаддес Языларны дикъкъатнен огренесиз, оларнынъ ярдымынен эбедий аятны алмагъа тюшюнесиз. Бу Язылар исе Меним акъкъымда шаатлыкъ этелер.
Бу ердеки еудийлер Тессалонике сакинлерине бакъкъанда, адам сайгъан халкъ эди. Алланынъ Сёзюни буюк азырлыкънен къабул этип, бу огретюв догъру экенми, деп, кунь-куньден Мукъаддес Языларны араштырып тешкере башладылар.
Озьлерини акъыллы сайсалар да, акъылсыз олдылар,
Бундан гъайры, бизде пейгъамберлернинъ ишанчлы сёзлери де бар. Олар – кунь догъмагъандже ве сизинъ юрегинъизде танъ йылдызы чыкъмагъандже, къаранлыкъ ерде нур сачкъан чыракътыр. Сизлер оларгъа къулакъ аскъанынъызда, яхшы иш япасынъыз.
Амма бу шейлер биревде олмаса, о, кёр ве узакътан корьмей, эвельки гуналарындан темизленгенини унуткъандыр.