22 бу айванлар берген сютюнден япылгъан иримчикнен кечинеджеклер. Сагъ къалгъан эр кес де тек иримчик ве балнен бесленеджек.
Ибраим мусафирлернинъ оглерине къаймакъ, сют, пишкен бузав этини къойды да, озю терек тюбюнде турып, оларнынъ ашагъанларыны бекледи.
бал, сюзюльген иримчик, сыгъыр сютюнден ясалгъан пенир ве къой-эчки кетирип: – Халкъ ач, ёрулгъан, сахрада сувсузлыкъкъа чыдагъан, – деп, Давут ве адамларына аш бердилер.
О заман энъ ёкъсуллар, яйладаки къойлар киби, тойып ашайджакълар, фукъарелер къоркъмайып юкълайджакълар. Сенинъ союнъны исе ачлыкътан ольдюреджегим, сагъ къалгъанларынъыз биле оледжек.
Ароэр шеэрлери бошап къаладжакъ, айванлар отлагъан ерлер оладжакъ. Олар анда раатланаджакъ, оларны къоркъузмагъа ич кимсе олмайджакъ.
Яманлыкъны терк этмеге ве яхшылыкъны сайлап алмагъа огренмегендже, иримчик ве бал ашайджакъ.
оларнынъ чокълары сюрюнип, йыкъыладжакъ ве парчаланаджакъ, къапкъангъа тюшип, сарыладжакъ да, тутуладжакъ.
Ягъя деве юнюнден орюльген урба кийип, белине мешин къушакъ багълап юре эди. Онынъ ашагъан ашы исе чегертки ве кийик бал эди.