2 РАББИнинъ разылыгъы йылыны ве Алламызнынъ джеза кунюни беян этмеге, эписи агълагъанларнынъ гонъюллерини алмагъа,
Онынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Кучьлюси бойле дей: – Вай-вай-вай… Манъа къаршы чыкъкъанларны енъеджегим, душманларымны джезалайджагъым!
Агъланъыз! РАББИнинъ куню якъындыр! Эр шейни йыкътыраджакъ Къудретлининъ кучю келе!
Бутюн къопай, гъурур ве юксельтильген адамларгъа къаршы Ордулар РАББИсининъ куню келеджек, ве олар эписи ашаланаджакълар!
олюм эбедиен енъиледжек, РАББИ-ТААЛЯ бутюн юзьлерден козьяшларны силеджек, ер юзюнде Онынъ халкъыны бир вакъыт яманламайджакълар ве масхара этмейджеклер. РАББИ бойле дей.
РАББИ эписи миллетлерге ачувланды, оларнынъ бутюн ордуларына гъазапланды. Оларны ёкъ этеджек, чокъларыны ольдюреджек.
О куню РАББИ джезалай, о йылы Сион давасы ичюн халкъларнынъ акъларыны бере.
Къоркъакъларгъа: – Бир шейден къоркъмайып, къатты олунъыз, Бакъынъыз, Алланъыз келе! – айтынъыз. – О джезалайджакъ, эр кеснинъ къазангъанына коре береджек. О келеджек ве сизлерни къуртараджакъ.
– Гонъюль алынъыз, халкъымнынъ гонълюни алынъыз! – дей сизинъ Алланъыз.
РАББИ бойле дей: – Келишикли вакъытта сени эшиттим, о куню санъа ярдым бердим, сени къуртардым. Сени къорчалайджагъым, халкълар ичюн сени васиет этеджегим, ер юзюни гъайрыдан тиклейджегим, йыкъылгъан ерлерни сабыларына къайтараджагъым,
– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?
Арекетлерини корьдим, амма оларны яхшы этеджегим, ёл косьтереджегим, онынъ ве агълагъанларынынъ юреклерини аладжагъым,
Мен сайлагъан ораза ойле олурмы? Алчакъгонъюлли олмагъа куню ойлеми? Башны, къамыш киби, эгмеге, чувал токъумасыны киймеге, кульде отурмагъа керекми? «РАББИ истеген ораза куню» деп, бунъа айтасынъызмы?
О заман диварларынъны ябанджыларнынъ огъуллары къураджакълар, санъа падишалары хызмет этеджеклер. Гъазапланып, сени урдым, сени аджып исе, мерамет эйледим.
Буны корип, къуванаджакъсынъыз, беденлеринъиз, тазе от киби, кучьке толаджакъ. РАББИнинъ къолу къулларына белли оладжакъ, душманларына исе О, ачувланаджакъ.
О заман къызлар ойнап къуванаджакълар, яшлар къартларнен берабер шенъленеджеклер, агълавларыны къуванчкъа чевиреджегим, гонъюллерини аладжагъым, чеккен хорлукъларындан сонъ оларны къувандыраджагъым.
Бу кунь – Раббининъ, Ордулар РАББИсининъ джезасы кунюдир. О, душманларыны джезалайджакъ, къылычы тойгъандже ашайджакъ, къанларыны тойып ичеджек! Бу, шималь топракъта, Фират дерьясы янында Раббиге, Ордулар РАББИсине, чалынгъан къурбандыр.
Мен исе РАББИнинъ Руху къудретине, догърулыкъкъа ве джесаретке толу оладжагъым, Якъуп огъулларына – къанунсызлыгъыны, Исраильнинъ огъулларына – гуналарыны косьтереджегим.
Не де бахтлыдыр агълагъанлар. Олар теселли тападжакълар!
Шимди ачлыкъ чеккенлер, не къадар бахтлысыз! Сиз ашап тояджакъсыз! Шимди агълагъанлар, не къадар бахтлысыз! Сиз куледжексиз!
Чюнки Алла шойле дей: «Келишикли вакъытта сени эшиттим, о куню санъа ярдым бердим, сени къуртардым». Мына энди келишикли вакъыт кельди! Мына энди къуртулыш куню кельди!
бизге башкъа халкъларнен лаф этмеге, шу халкъларгъа къуртулмагъа ёл бермейлер ве, бойледже, озь гуналарынынъ ольчюсини арттыралар. Лякин ахыр-сонъу Алланынъ гъазабы башларына тюшти.