О заман юрегинъде: «Буларны манъа ким тапты? – айтаджакъсынъ. – Мен баласыз ве къысыр эдим, сюргюнликке къувулдым, узакъкъа кеттим. Оларны ким осьтюрди? Яп-янъгъыз эдим, булар къайдан чыкъты?»
Шунынъ ичюн биз де, чевре-четимизде не къадар чокъ шаат олгъанда, озь устюмизден эр бир агъырлыкъны ве бизни токътаткъан гунаны бир четке ташлайыкъ, бизге азырлангъан яшайыш ёлумызны сабырнен кечейик.
Бундан сонъ бакъсам, буюк бир топлам, эр бир миллеттен, эр къабиледен, эр халкътан ве тиллерден олгъан, эсабына етип олмагъан адамлар тахтнынъ алдында, Къозунынъ огюнде тура эди. Эписи беяз урба кийип, къолларында пальма пытакъларыны тута эдилер.