Эй, Исраиль! Халкъынъ денъиз къуму къадар чокъ олса да, Аллагъа тек бир къач адам къайтаджакъ! Къырылувынъ эвельден язылгъан, адалет эр тарафлама даркъалгъан.
Бойле шейни ким эшитти? Бунъа ошагъанны ким корьди? Бир мемлекет бир куньде догъармы, халкъ бир аньде пейда олурмы? Сион исе, агърысы тутар-тутмаз, огъулларыны тапты.
О заман демир, чамур, бакъыр, кумюш ве алтын, – эписи бирден чиль-парча олдылар ве яз арманнынъ тозуна чевирильдилер. Оларны ель алып кетти. Олардан из биле къалмады. Путны парлагъан таш исе балабан дагъ олып, бутюн ер юзюни къаплады.
Бундан сонъ бакъсам, буюк бир топлам, эр бир миллеттен, эр къабиледен, эр халкътан ве тиллерден олгъан, эсабына етип олмагъан адамлар тахтнынъ алдында, Къозунынъ огюнде тура эди. Эписи беяз урба кийип, къолларында пальма пытакъларыны тута эдилер.