16 Халкъларнынъ сютюне тояджакъсынъ, падишанынъ къолундан кечинеджексинъ. Сонъра биледжексинъ ки, Мен – РАББИ, сенинъ Къуртарыджынъ, сени сатын алгъан Якъупнынъ Кучьлюсим.
Сизни Озюм халкъым этип, къабул этерим ве сизге Алла олурым. Сонъ сиз билирсинъиз ки, Мен – РАББИм, сизни Мысыр топрагъындан, Мысыр зулумындан алып чыкъкъан сизинъ Алланъызым.
Онынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Кучьлюси бойле дей: – Вай-вай-вай… Манъа къаршы чыкъкъанларны енъеджегим, душманларымны джезалайджагъым!
Эй, Сион халкъы, къуванчнен къычырынъыз! Аранъыздаки булунгъан Исраильнинъ Азизи буюктир!
О таш Мысыр топрагъында Ордуларнынъ РАББИси акъкъында алямет ве шеадетнаме оладжакъ. Залымлар оларны къыйнагъанда, олар РАББИден ярдым сорайджакъ, ве РАББИ оларгъа къуртарыджы ве къорчалайыджыны ёллайджакъ ве оларны къуртараджакъ.
О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!
О заман рухлары ёлны шашыргъан сойлары анълайджакълар, динълемегенлер динълемеге огренеджеклер.
РАББИ – бизим Суд Этиджимиз, РАББИ – Къанун Бериджимиз, РАББИ – бизим Падишамыз, О – бизим Къуртарыджымыз!
Мен, тек Мен – РАББИдирим, Менден гъайры Къуртарыджы ёкъ.
Керчектен, Сен – Озюнъни гизлеген бир Алласынъ, Исраильнинъ Алласы, Къуртарыджыдыр.
Озьара акъыл танышып, айтынъыз, буны къадим замандан ким хабер этти, оладжагъындан эвель ким бильдирди? Мен РАББИм дегильми? Менден гъайры аллалар ёкъ! Мен – адалетли Алла ве Къуртарыджы! Менден башкъасы ёкъ!
Падишалар сизни беслейджек, апайлары сизге даялыкъ этеджек. Бетлеринен ерге тюшип, аякъларынънынъ тозуны ялайджакълар. О заман Мен РАББИ олгъанымны биледжексинъ, Манъа ишангъанлар утанмайджакъ.
Сени чекиштиргенлерге озь этлерини ашатаджагъым, тазе шараптан киби, озь къанларындан сархош оладжакълар. О заман эр бир джан биледжек ки, Мен – РАББИ, сенинъ Къуртарыджынъ, сени сатын алгъан Батыр, Якъупнынъ Алласыдырым.
Онынъ ичюн халкъым Адымны биледжек, о куню: «Мына – Меним!» деген – Мен олгъанымны анълайджакъ.
– Сионгъа Къуртарыджы келеджек, яманлыкътан юзь чевирген Якъупнынъ огъулларыны О, къуртараджакъ, – дей РАББИ.
Бакъыр ерине – алтын, демир ерине – кумюш, терек ерине – бакъыр, таш ерине – демир береджегим. Тынчлыкъ-аманлыкъ сени къаравуллайджакъ, догърулыкъ сени бакъаджакъ.
Сизлерге «РАББИнинъ руханийлери» дейджеклер, «Алланынъ хызметчилери» деп адланаджакъсынъыз. Халкъларнынъ байлыгъыны къулланаджакъсынъыз, оларнынъ шурети сизинъки оладжакъ.
Бизим Бабамыз – тек Сенсинъ. Ибраим бизни танымаса да, Исраиль бизни къабул этмесе де, Сен, я РАББИ – бизим Бабамызсынъ, эвель-эзельден Адынъ – бизни сатын алгъан Къуртарыджымыздыр.
– Олар керчектен Меним халкъым, Мени алдатмайджакъ балаларымдыр, – деди РАББИ ве оларнынъ Къуртарыджысы олды.
Буны корип, къуванаджакъсынъыз, беденлеринъиз, тазе от киби, кучьке толаджакъ. РАББИнинъ къолу къулларына белли оладжакъ, душманларына исе О, ачувланаджакъ.
– Яман адамлардан сени сакълайджагъым, душман къолундан сени къуртараджагъым.
О заман Мен – РАББИ, оларнынъ Алласы, оларнен берабер олгъанымны билирлер, эм де Исраиль халкъы – Меним халкъым олгъаныны билирлер, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Халкълар шеэрнинъ ярыгъында юреджеклер. Ер юзюнинъ падишалары онъа озь байлыкъларыны кетиреджеклер.
Анда халкъларнынъ бутюн шурети ве байлыгъы кетириледжек.