10 О заман диварларынъны ябанджыларнынъ огъуллары къураджакълар, санъа падишалары хызмет этеджеклер. Гъазапланып, сени урдым, сени аджып исе, мерамет эйледим.
Баба балаларына насыл шефкъатлы олса, РАББИ Ондан къоркъкъанларгъа шефкъатлы ола.
Мен ичюн япылгъан гизли тузакътан чыкъар мени, чюнки сакълангъан ерим – Сенсинъ.
О куню бойле дейджексинъ: – Я РАББИ! Санъа шукюрлер олсун! Сен манъа ачувлана эдинъ, амма ачувынъ ятышып, юрегимни алдынъ.
Падишалар сизни беслейджек, апайлары сизге даялыкъ этеджек. Бетлеринен ерге тюшип, аякъларынънынъ тозуны ялайджакълар. О заман Мен РАББИ олгъанымны биледжексинъ, Манъа ишангъанлар утанмайджакъ.
РАББИге кельген, Онъа хызмет эткен, РАББИнинъ Адыны севген, Онынъ къулу олгъан, раатлыкъ кунюни туткъан, оны арамламагъан, васиетимни яхшы туткъан ябанджыларны
Халкълар ярыгъынъа келеджек, устюнъден догъгъан парылдыгъа падишалар топлашаджакъ.
РАББИнинъ разылыгъы йылыны ве Алламызнынъ джеза кунюни беян этмеге, эписи агълагъанларнынъ гонъюллерини алмагъа,
Ябанджылар келип, къой-эчкилеринъизни бакъаджакълар, ябанджыларнынъ огъуллары топрагъынъызны ишлейджеклер, юзюмликлеринъизде чалышаджакълар.
Я РАББИм! Къарардан зияде ачувланма, къабаатымызны эбедий акъылынъда тутма. Бизге бакъ, эпимиз – Сенинъ халкъынъмыз!
Алып кетирильген исраиллилернинъ арасындан башкъаларны руханийлер ве левийлилер этеджегим, – дей РАББИ.
О заман РАББИ Озь топрагъыны къорчалайджакъ, Озь халкъыны аджыйджакъ.
Узакъта яшагъанлар келеджек ве РАББИнинъ Сарайыны къурмагъа ярдым этеджек. О вакъыт сиз анълайджакъсынъыз ки, Ордуларнынъ РАББИси мени сизге ёллады. Эгер сиз Алланъыз РАББИнинъ сёзюни динълесенъиз, буларнынъ эписи олып чыкъаджакъ.
Халкълар шеэрнинъ ярыгъында юреджеклер. Ер юзюнинъ падишалары онъа озь байлыкъларыны кетиреджеклер.
Анда халкъларнынъ бутюн шурети ве байлыгъы кетириледжек.