1 – Тур, парылда, ярыгъынъ кельди, РАББИнинъ Шурети устюнъден догъды.
Онынъ устюнден ель эсип кече, ве о, ёкъ ола, онынъ ери биле оны танымаз.
Дувам алдынъа етип барсын, меним фигъаныма къулакъ ас!
Эй, Якъупнынъ эви! Келинъиз, РАББИнинъ ярыгъында юрейик!
Ай арланаджакъ, кунеш утанаджакъ. Ордуларнынъ РАББИси Сион дагъында ве Ерусалимде падишалыкъ этеджек, акъсакъаллар Онынъ шуретини кореджек.
О куню сагъ къалгъан халкъына Ордуларнынъ РАББИси аджайип тадж, дюльберлик ве шурет оладжакъ.
Аджайип чечекленип къуванаджакъ, къуванчнен къычырып шенъленеджек. Ливан шурети онынъ оладжакъ, Къармел дагъларынынъ ве Шарон тегизлигининъ дюльберлиги онъа бериледжек. Олар РАББИнинъ шуретини, Алламызнынъ дюльберлигини кореджеклер.
РАББИ ойле япаджакъ ки, бутюн Сион дагъынынъ устюнде ве анда топлашкъанларнынъ устюнде куньдюзлери булут ве думан тураджакъ, геджелери исе парлакъ алевли атеш янаджакъ. Олар бутюн шуретли ерни къаплайджакъ
– Мен, РАББИ, сени адалетнен чагъырдым. Сени къолунъдан тутаджагъым ве къорчалайджагъым. Сенинъ ярдымынънен инсанларгъа васиет береджегим, миллетлерге ярыкъ оладжакъсынъ:
О заман ярыгъынъыз танъ киби агъараджакъ, тезден яхшы оладжакъсынъыз, догърулыгъынъыз огюнъизден кетеджек, РАББИнинъ Шурети сизни озгъараджакъ.
Догърулыгъы ярыкъ киби корюнмегендже, къуртулышы янгъан къандиль киби олмагъандже, Сионнынъ файдасы ичюн сусып отурмайджагъым, Ерусалим ичюн тынчланмайджагъым.
Халкълар сенинъ догърулыгъынъны кореджеклер, эписи падишалар Шуретинъе бакъаджакълар, РАББИ Озю береджек янъы бир аднен сени адлайджакълар.
Бала анасынынъ кокюсинден ашап-тойып теселли алгъан киби, сиз де шеэрнинъ шуретинден зевкъ сюреджексинъиз.
Къаранлыкъта юрген халкъ буюк ярыкъ корьди! Олюм топрагъында, олюм кольгесинде яшагъан адамлар ичюн ярыкъ парылдады.
РАББИнинъ Шурети куньдогъуш къапусындан Сарайгъа кирди.
Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.
Къаранлыкъта яшагъан халкъ буюк ярыкъ корьди! Олюм топрагъында, олюм саесинде яшагъан адамлар ичюн ярыкъ парылдады.
Ойле де, сизинъ нурунъыз инсанлар огюнде парылдасын, олар исе яхшы ишлеринъизни корип, Коклердеки Бабанъызны шуретлесинлер.
О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.
Адамларнынъ эписини ярыкълатаджакъ акъикъий ярыкъ исе дюньягъа келеята эди.
Манъа иман эткен эр бир адам къаранлыкъта къалмасын деп, Мен дюньягъа ярыкъ олып кельдим.
Мына бу суд: дюньягъа ярыкъ кельген олса да, адамлар ярыкътан зияде къаранлыкъны севдилер, чюнки оларнынъ япкъан ишлери яманлыкъ эди.
Иса кене халкънен лаф этип: – Мен дюньянынъ ярыгъы олам. Ким Меним пешимден кетсе, къаранлыкъта юрмез, лякин онен аят ярыгъы оладжакъ, – деди.
чюнки эр ачылгъан шей – ярыкътыр. Шунынъ ичюн бойле айтылгъан: «Эй, юкълагъан, тур ве олюлерден котериль, ве Месих сени ярыкълатыр».
Сиз бир вакъытлары къаранлыкъ эдинъиз, энди исе Раббиде ярыкъ олдынъыз. Ярыкъ балалары киби яшанъыз.
Эгер сизлерни Месихнинъ Ады ичюн яманласалар, сиз бахтлысынъыз, чюнки сизлерде шурет Руху, яни Алланынъ Руху булуна.
Шеэр Алланынъ шуретинен нур сача, онынъ йылтырагъаны къыйметли таш, буллюр яшмагъа ошай эди.
Шеэрни ярыкълатмакъ ичюн не кунеш, не ай керек; оны Алланынъ Шурети ярыкълатаджакъ; шеэрге Къозу нур сачаджакъ.
О ерде гедже олмайджакъ, лампат ярыгъы да, кунеш ярыгъы да керек олмайджакъ. Оларгъа Рабби-Тааля ярыкъ береджек, ве олар эбедиен падишалыкъ япаджакълар.