8 Сонъ Раббининъ сесини эшиттим. О, манъа: – Мен кимни ёллайым? Биз ичюн ким кетеджек? – деди. – Мына меним, – дедим мен, – мени ёлла.
Сонъ Алла: – Бизим къыяфетимизге коре, Бизге ошагъан адамны ясайыкъ, – деди. – Олар денъиздеки балыкъларгъа, коклердеки къушларгъа ве айванларгъа – бутюн ер юзюне ве ер юзюнде бутюн сюйрелип юрген махлюкъларгъа падишалыкъ этсинлер.
Келинъ, тюшейик де, бири башкъасынынъ тилини анъламасын деп, анда оларнынъ тилини къарыштырайыкъ.
Бу вакъиалардан сонъ, бир кунь Алла Ибраимни сынады. – Ибраим! – деди Алла. – Мен мындам, – деди о.
Лякин РАББИнинъ Мелеги коктен оны: – Ибраим, Ибраим! – деп чагъырды. – Мен мындам, – деди Ибраим.
РАББИ-Тааля: – Адам, Мен дайын, яхшылыкънен яманлыкъны айырып таныгъан олды. Барып да, адам къолуны узатып, омюр терегинден махсул ашап, эбедиен яшап башламагъайды, – деди.
Шаул артына айланып, мени корьди ве чагъырды. Мен: «Мына меним», – дедим.
РАББИ: «Рамот-Гиладгъа кетсин де, анда эляк олсун деп, ким Ахавны къандыраджакъ?» – деди. Бириси бир шей деди, башкъасы башкъа шей деди.
Къыдырмагъанлар Мени таптылар, истемегенлерге Озюмни ачыкъ косьтердим. Адымны чагъырмагъан халкъкъа: «Мен Мындам! Мындам!» – дедим.
Айванлар кеткенде, мен къанатларынынъ шувултысыны эшите эдим. Бу шувулты буюк акъкъан сувларнынъ гурюльтиси киби, Къудретли Алланынъ сеси киби, ордунынъ гурюльтиси киби, кучьлю шувулты эди. Айванлар токътагъанда, къанатларыны тюшюре эдилер.
Керувларнынъ къанат шувултысы тышкъы азбарда биле эшитиле эди. О, Къудретли Алланынъ кучьлю сесине ошай эди.
Сонъра Онынъ юксек сеснен манъа айткъаныны эшиттим: – Эй, шеэрни джезалайджакъ адамлар! Озь ёкъ этиджи силяларынъызнен мында келинъиз!
Лякин яшайышымнынъ къыймети мен ичюн бир шей дегиль. Тек ишимни битирмеге, Алланынъ хайырыны анълаткъан Къуванчлы Хаберни даркъатмакъ ичюн, Рабби Исадан алгъан вазифени беджермеге истейим.
О исе: «Сен бара бер! Мен сени узакъкъа, башкъа миллетлернинъ алдына ёллайджагъым», – деди.
Шунынъ ичюн, Агриппа падиша, мен коктен корюнген бу руягъа къаршы чыкъмадым.
Саул ерге йыкъылып: – Саул, Саул! Сен Мени не ичюн айдайсынъ? – деген сесни эшитти.
Манъа, бутюн азизлер арасында энъ кучюкке, бойле эйилик берильгендир: Месихнинъ акъылгъа етмез гузеллиги акъкъында Къуванчлы Хаберни чешит тюрлю халкъларгъа бильдирмек
РАББИ Смаилни чагъырды. – Мен мындам! – деп джевапланды Смаил.