Амма адам огълуна ошагъан бири дудакъларыма тийди, ве мен агъзымны ачып, лаф этип башладым. Къаршымда тургъангъа: – Эфендим! Мен корьген шей мени пек эеджанландырды, ве мен такъаттан кесильдим.
Муса Харунгъа: – Комюр табагъыны ал да, ичине къурбан еринден атешни, атеш устюне къокъулы отларны къой. Тез джемааткъа чап да, олар ичюн одеме эт. РАББИнинъ гъазабы котерильди ве халкънынъ ёкъ этилюви башланды, – деди.
Шу арада Онынъ алдына тёшекте яткъан бир адамны котерип кетирдилер. Оны паралич ургъан эди. Иса, хастаны кетирген адамларнынъ иманыны корип, онъа: – Джесюр ол, огълум, гуналарынъ багъышланды! – деди.