1 Уззия падишанынъ ольген йылында, юдже ве юксельтильген тахтнынъ устюнде отургъан Раббини корьдим. Урбасынынъ этеклери бутюн Сарай бою тёшеле эди.
Микъая джевап берип: – РАББИнинъ сёзлерини динъле! Мен Озь тахтында отургъан РАББИни корьдим. Бутюн коклернинъ ордусы Онынъ сагъ ве сол тарафында турмакъта эди.
Азарья кечинип, баба-деделерине къошулды ве Давут Шеэринде бабаларынынъ къабринде дефн этильди. Онынъ ерине огълу Ётам падиша олды.
Сонъ Микъая бойле деди: – РАББИнинъ сёзлерини динъленъиз! Мен Озь тахтында отургъан РАББИни корьдим. Коклернинъ бутюн ордусы Онынъ сагъ ве сол тарафында турмакъта эди.
Сенинъ акъкъынъда къулакънен эшиткен эдим, шимди исе козьлеримнен Сени корьдим.
Яхшылыгъым ичюн яманлыкъ этелер, севгиме къаршы нефрет берелер.
Эй, денъиз, санъа не олды да, къачасынъ? Иордан, не ичюн артынъа къайтасынъ?
Халкъларнынъ мырзалары топландылар, Ибраимнинъ Алласынынъ халкъына къошулдылар, чюнки ер юзюнинъ къалкъанлары Алланынъкидир! О, юксек котерильгендир!
Сонъ Муса, Харун, Надав, Авиху ве Исраильнинъ етмиш акъсакъалы байыргъа котерильдилер ве
Уззия, Ётам, Ахаз ве Хизкия Ехудада падишалыкъ эткенде, Амоцнынъ огълу Ешая Ехуда ве Ерусалим акъкъында бойле руяларны корьди.
О куню бойле дейджексинъиз: – РАББИни макътанъыз! Адыны чагъырынъыз! Япкъан ишлери акъкъында халкъларгъа хабер этинъиз! Ады юдже олгъаныны акъылларына кетиринъиз!
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
РАББИ бойле дей: – Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма. Меним ичюн эвни къайда къураджакъсынъыз? Раатланмагъа ерим не ерде оладжакъ?
30-ынджы йылы, дёртюнджи айынынъ бешинджи кунюнде мен Кевар озенининъ ялысында сюргюн этильгенлернинъ арасында эдим. О вакъыт коклер ачылды, ве мен Алладан кельген руяларны корьдим.
Мен бакътым ве Керувларнынъ башы устюндеки къуббенинъ устюнде лазуриттен ясалгъан тахткъа ошагъан бир шейни корьдим.
РАББИнинъ Шурети Керувларнынъ устюнден котерилип, Эвнинъ босагъасына кечти. Булут Эвни толдурды, ве азбарда РАББИнинъ Шурети парылдап башлады.
Мен, къулунъ, сеннен, эфендим, насыл лаф этейим? Мен такъаттан кесильдим, нефесим токътады, – дедим.
Мен бакъкъанда, тахтлар къоюлды, ве эвель-эзельден Бар Олгъан ерине отурды. Урбалары – къар киби беяз, башындаки сачлар – юнь киби ап-акъ эди. Тахты – атеш ялыны, копчеклери – къызгъын атеш кибидир.
Мен онен юзьме-юзь лакъырды этем, кинаенен дегиль, ачыкъ сёзлернен онен лаф этем. О, РАББИнинъ сыфатыны коре. Насыл олды да, сизлер къулум Мусаны сёгмектен къоркъмадынъыз?
Инсан Огълу шурети ичинде эписи мелеклеринен берабер кельгенде, Озюнинъ шуретли падиша тахтына отураджакъ.
Ич кимсе ич бир вакъыт Алланы корьмеген; тек Бабасына энъ якъын, бирден-бир Алла, О, Озю Оны танытты.
Ешая буны айткъанда, Месихнинъ шуретини корип, Онынъ акъкъында айта эди.
Олюмсизликнинъ Саиби тек Одыр; О, якъынлашылмаз ярыкъта булуна, Оны ич бир адам корьмеген эм де корип оламай. Онынъ урьмети ве къудрети эбедийдир! Амин.
Алланынъ Шуретинден ве Онынъ Къудретинден Сарай тютюнге толды. Еди мелекнинъ еди белясы битмегендже, ич кимсе Сарайгъа кирип оламады.
Сонъ буюк бир беяз тахтны ве Тахтта Отургъанны корьдим. Онынъ огюнден ер ве кок ёкъ олды ве бир даа пейда олмады.
Енъеджек адамгъа Меннен берабер тахтымда отурмагъа ер берерим. Чюнки Мен де енъип, Бабамнен берабер Онынъ тахтында отурдым.
йигирми дёрт акъсакъал Тахтта Отургъаннынъ алдында ерге йыкъыла, эбедиен Яшагъаннынъ Адына ибадет эте ве озь таджларыны Алланынъ тахты огюне ташлап, бойле дей эдилер:
Шу ань мен Рухнынъ тесиринде къалдым. Бакъсам, кокте бир тахт ве Тахтта Отургъанны корьдим.
Тахтта Отургъаннынъ къыяфети яшма ве къырмызы сердолик къыйметли ташлары киби нур сачты. Тахтнынъ этрафында зумрут киби парлакъ кок къушагъы бар эди.
Айванлар Тахтта Отургъан Алланы, эбедий Яшагъанны шуретлеп ве шерефлеп шукюр эткенлеринен,
Тахтта Отургъаннынъ онъ къолунда ичи де, тышы да язылгъан, еди печатнен басылгъан бир бурулгъан кягъытны корьдим.
Къозу келип, бурулгъан кягъытны Тахтта Отургъаннынъ онъ къолундан алды.
Олар дагъ ве къаяларгъа: – Устюмизге авдарылынъыз, Тахтта Отургъандан ве Къозунынъ гъазабындан бизни сакъланъыз!