12 «Келинъиз, мен шарап кетиририм, тойгъандже ички ичейик, ярын да бугунь киби оладжакъ, атта даа яхшы оладжакъ», – дейлер.
Алла оларгъа аманлыкъ берер, ве олар онъа таянырлар, лякин Онынъ козю олар туткъан ёлдадыр.
Инсафсызларнынъ башына О, янгъан къорны, ягъмур киби, ташлайджакъ, эм де атеш ве кукюрт ягъдыраджакъ, куйдюрген ель де оларнынъ къысмети оладжакъ.
Шарап мыскъыллай, ички кучьлю сеснен къычыра, оларнынъ артындан эр бир кеткен адам икметли дегиль!
«Мени урдылар, – дерсинъ, – агъры олмады, домпузладылар мени – ич бир шейни дуймадым! Уянгъандан сонъ, кене ичмеге къыдыраджагъым».
Ярынки куннен макътанма, чюнки не кетиреджегинден хаберинъ ёкъ.
Ашап-ичмектен ве эткен заметинден зевкъ алмакътан ич бир шей адамгъа яхшы дегиль. Бу да, корьгениме коре, Алладандыр!
Саба-танъдан ичмеге къыдырып юрген, акъшамгъадже шарап ичип кейф чеккенлернинъ башларына беля!
Оларнынъ байрамларында сантыр, арфа, даре ве дюдюк чалыныр, шарап ичилир. Лякин РАББИнинъ ишлерине олар бакъмайлар, Онынъ япкъанларыны корьмейлер.
Шарап ичмекте батырларгъа, тюрлю ичерликлерни азырламакъта кучьлюлерге, къапар алып, къабаатлыны акълагъанларгъа, акълыларнынъ акъкъыны тартып алгъанларгъа беля!
Олар исе: – Айдынъыз, Йирмеягъа къаршы келишейик, – дедилер. – Къанун руханийлернен къаладжакъ, насиат акъыллы адамлардан кетмейджек, пейгъамберлер хабер этип береджеклер. Келинъиз, оны лафнен урып йыкъайыкъ, айткъанларына къулакъ асмайыкъ.
Ороспулыкъ, шарап ве юзюм шырасы адамларны акъылдан айыра.
Эй, Самарие дагъында яшагъан, Башан сыгъырлары киби, семиз олгъан къадынлар! Фукъарелерни хорлагъан, факъырларны чекиштирген, акъайларына: «Бизге бир шей ичмеге кетир!» – деген апайлар, бу сёзлерни динъленъиз.
Олар сыкъ тикенлик ичинде къарышып къаладжакълар, сархош олгъандже шарап ичеджеклер. Оларнынъ эписи, къуру тобан киби, янып кетеджек.
Озюнъизге бакъынъыз, юреклеринъиз ахлякъсыз ишлер, сархошлыкъ ве аят къайгъылары ичюн агъыр олмасынлар. О кунь, тузакъ киби, сизге апансыздан кельмесин!
Инсанларнынъ тюшюнджесине коре, эгер олюлер тирильмесе, не ичюн мен Эфес шеэринде айван олгъанларнен курештим? Ойле олса, айдынъыз, ашап-ичейик, ярын оледжекмиз де!
Бакъыджы къабаатсыз олсун, чюнки о, иманлылар джемиети олгъан Алланынъ Эвинде башында булуна. О, инат, тез ачувлангъан, ичкиджи, къызматабан ве арам акъчагъа тоймагъан адам олмасын.