10 Ягъмур ве къар, коктен тюшип, анда къайтмаз, лякин топракъны сувнен тойдурыр, топракъ исе берекет кетирир, эм сачмакъ ичюн урлукъларны, эм ашамакъ ичюн отьмек берер.
«Меним сайлагъанларыма тийменъиз, пейгъамберлериме яманлыкъ этменъиз!»
Тарланъызда сачкъан урлукъларгъа Рабби ягъмур ягъдыраджакъ; топракъ береджек махсуллар бол ве берекетли оладжакъ. О куню айванларынъ кениш отлакъларда отлап юреджеклер.
Оны бакъымсыз къалдырып, кетеджегим; не пыталаджакъ, не чапаланаджакъ. Тикенлер ве кийик отлар оны басып аладжакъ; ягъмур булутларына онъа сув бермемеге буюраджагъым.
Топракъ осюмликлерни насыл осьтюрсе, багъча сачылгъаныны насыл етиштирсе, РАББИ-ТААЛЯ да бутюн миллетлернинъ огюнде догърулыгъыны ве шуретини косьтереджек.
Оларны да, Меним дагъымнынъ чевресини де берекетли япаджагъым ве вакътында ягъмурларны ягъдыраджагъым. Ягъмурлар берекет кетиреджеклер.
Озьлеринъиз инсафлы ишлер сачынъыз ве ишанчлы севгини джыярсынъыз. Юреклеринъизнинъ къазылмагъан топрагъыны къазынъыз, чюнки РАББИни къыдырмагъа вакъыт кельди. О заман РАББИ кельгенде, сизге акъикъатны ягъдыраджакъ.
– О куню, – дей РАББИ, – Мен джевап береджегим. Мен коклерге дейджегим, ве коклер ерге ягъмур ягъдыраджакъ.
Сагъанакъ киби огреткеним ягъар, чыкъ киби лафым тюшер, ягъмур киби янъы откъа ислер, ягъмурчыкъ киби ешилликке олур.
Олар пейгъамберлик япкъан куньлерде ерге ягъмур ягъмасын деп, кок юзюни багъламагъа къудретлери бардыр. Сувны къангъа айландырмагъа ве истеген вакъытта ер юзюни тюрлю беляларгъа огъратмагъа къудретлери де бардыр.
Давут кене РАББИге мураджаат этти, ве РАББИ онъа: – Тур, Кеилагъа кет. Мен фелестинлилерни сенинъ къолунъа теслим этеджегим, – деди.