– Арткъа къайтынъыз, эй, ёлдан урулгъан балалар! – дей РАББИ. – Мен сизинъ эфендинъиз олдым. Шеэрлеринъизден бирер адам, къабилелеринъизден экишер адам алып, Сионгъа кетиреджегим,
Келинни аладжакъ адам – киевдир. Лякин киевнинъ янында тургъан ве оны динълеген досту киевнинъ сесини эшитип пек къувана. Мен де бойле бутюнлей къуванам.