4 О хасталыкъларымызны Озюне алды, дертлеримизни Озь омузларына къойды. Бизлер исе, Оны Алла урды ве джезалады, деп тюшюндик.
Оны йыкъмагъа РАББИ истеди, Оны чекишмеге ёллады. Джаныны къабаат ичюн къурбаны оларакъ берсе, эвлятлары узакъ йыллар яшайджакълар, Озю исе РАББИнинъ истегини беджереджек.
Джерепке коре къуваланаджакъ текени исе РАББИнинъ огюнде тири алда къойсун, онынъ ярдымынен одеме этсин ве сонъ оны сахрагъа къуваласын.
– Эй, къылыч! Меним чобаныма, Манъа якъын адамгъа къаршы котериль! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Чобанны ур да, къойлар тараф-тараф къачсын. Мен кичик къозуларгъа къаршы чыкъаджагъым.
бутюнлей якъыладжакъ къурбан оларакъ бир бузав, бир къочкъар ве бир йыллыкъ къозу;
Озюнен Пётрны ве Зебедайнынъ эки огълуны алып, барды. Оны къасевет ве гъам атеши къыйнай башлады.
Бойледже, Ешая пейгъамбер ярдымынен айтылгъан сёзлери беджерильди: «О хасталыкъларымызны Озюне алды, дертлеримизни Озь омузларына къойды».
Еудийлер онъа джевап берип: – Бизде Къанун бар. Къанунымыз боюнджа Онъа ольмек керек, чюнки О, Озюни Алланынъ Огълу япты, – дедилер.
Месих биз ичюн лянет олды ве бизни Къанун лянетинден сатын алып къуртарды. Бу акъта язылгъан ки, теректе эр бир асылып къалдырылгъан адам лянетлидир.
Месих де, чокъ адамларнынъ гуналарыны Озь бойнуна алмакъ ичюн, бир кере къурбан олды. Экинджи сефер кельгенде, кене гуналарны ёкъ этмек ичюн дегиль, Оны беклегенлерге къуртулыш кетирмек ичюн келеджек.
О, гуналарымызны Озь беденине юклеп, оларны терекке котерди. Шунынъ ичюн биз гуналардан айырылдыкъ ве инсафлыкънен яшамагъа башладыкъ. Сизни Онынъ яралары тедавийледилер.
Месих де бир кере гуналарымыз ичюн азап чекти. Сизни Аллагъа якъынлаштырмакъ ичюн, инсафлы олгъан инсафсызлар ичюн къыйналды. Онынъ бедени ольдюрильди, Рухнынъ ярдымынен исе О, тирильди.
О, бизим гуналарымыз ичюн одев олды. О, тек бизим гуналарымыз ичюн дегиль, бутюн дюньянынъ гуналары ичюн одев олды.