9 Тантана этинъиз, къуванчнен къычырынъыз, эй, йыкъылгъан Ерусалим! РАББИ Озь халкъынынъ гонълюни алды, Ерусалимни сатын алып, къуртарды.
Эй, РАББИнинъ бутюн ишлери, падишалыгъынынъ эр бир еринде Оны алгъышланъыз! Эй, меним джаным, РАББИни алгъышла!
Падиша къудретлидир, О, адалет севе! Сен догърулыкъны къургъансынъ, Якъупнынъ союна адалет ве акъикъатны косьтергенсинъ.
Эй, Сион халкъы, къуванчнен къычырынъыз! Аранъыздаки булунгъан Исраильнинъ Азизи буюктир!
Шимди исе бутюн ер юзюне раатлыкъ ве тынчлыкъ кельди, эр шей къуванчнен къычыра.
– Гонъюль алынъыз, халкъымнынъ гонълюни алынъыз! – дей сизинъ Алланъыз.
Эй, Якъуп! Эй, Исраиль! Сени яраткъан, дюньягъа кетирген РАББИ шимди бойле дей: – Къоркъма! Мен сени сатын алдым, сени адынънен чагъырдым; сен Менимсинъ!
Къанунсыз япкъанларынъны, думан киби, къувдым, гуналарынъны, булут киби, къуваладым. Мен сени сатын алдым, шунынъ ичюн Манъа къайтынъыз.
Эй, коклер, тантана этинъиз! РАББИ буны япты! Эй, топракъ теренликлери, сес котерип къычырынъыз! Эй, дагълар, орман ве ормандаки эр терек, къуванчынъыздан шамата котеринъиз! РАББИ Якъупны сатын алды, Исраильде шурет къазанды.
Мен къулумнынъ сёзюни пекитем, эльчилеримнинъ айткъанларыны ерине кетирем, Ерусалимге: «Ичинъде адамлар яшайджакъ», Ехуда шеэрлерине: «Сизлер къуруладжакъсынъыз, йыкъыкъ ерлерни янъыдан тиклейджегим», – дейим.
Вавилондан чыкъынъыз, къасдийлилерден къачынъыз, къуванчнен къычырып хабер этинъиз, буны дюньянынъ кенарларына бильдиринъиз; «РАББИ Озь къулуны Якъупны сатын алып къуртарды», – айтынъыз.
Эй, коклер, къуванынъыз, ер юзю, шенълен, дагълар, къуванчнен къычырынъыз! РАББИ Озь халкъынынъ юрегини алды, Озь азап чеккенлерини аджыды.
– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?
РАББИ Сионнынъ юреклерини аладжакъ, онынъ йыкъылгъан ерлерине теселли береджек; сахралары ве чёллери РАББИнинъ Эдем багъчасы киби оладжакъ. Анда къуванаджакъ ве шенъленеджеклер, Алланы макътайджакъ ве йырлайджакълар.
Шенъликнен чыкъаджакъсынъыз, тынчлыкъ-аманлыкънен сизни алып кетеджеклер, дагълар ве байырлар огюнъизде тюркю йырлайджакълар, чёльдеки эписи тереклер сизге эль чырпаджакълар.
Чокътан йыкъылгъан шеэрлерни янъыдан къураджакълар, эски заманларда къырылгъан ерлерни тиклейджеклер, къадимий несиллерден бошап къалгъан шеэрлерни янъыдан къураджакълар.
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
Эй, Ерусалим халкъы! Догъураяткъан къадын киби, чекиш ве агърыдан дёрт буклен; шимди сен шеэрден чыкъаджакъсынъ ве тарлада яшайджакъсынъ. Сен Вавилонгъа кетеджексинъ, анда сен къуртуладжакъсынъ. Анда РАББИ сени душманларынънынъ къолундан сатын аладжакъ.
чюнки бойле язылгъан: «Эй, догъып оламагъан, баласыз къадын, къуван! Багъыр, къуванчнен къычыр, эй, догъып азап чекмеген! Къысыр къадыннынъ балалары акъайы олгъан къадыннынъ балаларындан чокътыр!»