7 Дагълар бою кельген, тынчлыкъ-аманлыкъны илян эткен, хайырлы хаберни кетиргеннинъ келюви не къадар хоштыр! О, къуртулыш акъкъында бильдире, Сионгъа: «Алланъ падишалыкъ этмеге башлады», – дей.
Белялардан бизге ярдым эт, чюнки инсаннынъ ярдымы боштыр.
Агълап, аштан вазгечип, джанымны къыйнадым, бу да манъа къабаат олды.
Я РАББИ, очь алыджы Алла! Очь алыджы Алла, Озь нурунъда корюн!
Эй, РАББИни севгенлер, яманлыкътан нефретленинъиз! Озь азизлерининъ джаныны О, сакълай, ярамайларнынъ къолундан оларны къуртара.
РАББИге янъы бир йыр айтынъыз, чюнки О, аджайип шейлер япты! Озюнинъ онъ къолу, мукъаддес къудрети Онъа гъалебе кетирди!
Сионда РАББИ улудыр, Юджедир О, бутюн халкълардан устюндир!
Сенинъ улу ве къоркъунчлы Адынъны шуретлесинлер! О – мукъаддестир!
Эй, бутюн дюнья, РАББИге къуванчнен къычырынъыз!
Мен севгилимнинъ сесини эшитем! Мына о, дагъларнынъ устюнден секирип, байырларнынъ устюнден сычрап келе!
Ай арланаджакъ, кунеш утанаджакъ. Ордуларнынъ РАББИси Сион дагъында ве Ерусалимде падишалыкъ этеджек, акъсакъаллар Онынъ шуретини кореджек.
РАББИ – бизим Суд Этиджимиз, РАББИ – Къанун Бериджимиз, РАББИ – бизим Падишамыз, О – бизим Къуртарыджымыз!
Эй, Сионнынъ хаберджиси, юксек дагъгъа чыкъ! Эй, Ерусалимнинъ хаберджиси, юксельт сесинъни, юксельт, къоркъма! Ехуда шеэрлерине айт: «Мына сизинъ Алланъыз!»
Сионгъа: «Бакъынъыз!» – деген, хайырлы хаберджини Ерусалимге ёллагъан биринджи оларакъ Мен эдим.
Сахра ве андаки шеэрлер, Кедарнынъ койлери сеслерини юксельтсин. Селада яшагъанлар тантана этсин, дагъларнынъ тёпелеринден къуванчнен къычырсынлар.
Топал халкъымны сагъ къалдыраджагъым, узакъларгъа сюргюн этильгенлерни кучьлю халкъкъа чевиреджегим. Шу куньден башлап, РАББИ оларгъа Сион дагъындан омюрбилля падишалыкъ япаджакъ.
Мына, къуванчлы хаберни бильдиреяткъан, тынчлыкъ-аманлыкъны илян эткен адам дагълардан кечер. Эй, Ехуда! Байрамларынъны яп ве адакъларынъны беджер; ярамай адам сенинъ топрагъынъдан бир даа кечмейджек, о, бутюнлей ёкъ этиледжек.
Санъа къаршы йыкъыджы котериле! Къавийлештирильген ерлеринъни къорчала, ёлларынъны къору, дженкке азырлан, кучюнъни топла!
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
О вакъытта Падиша онъ тарафындакилерине: – Эй, Меним Бабамдан хайыр алгъанлар, келинъиз! Дюнья яратылгъанындан берли сизлер ичюн мирас олып азырлангъан Падишалыкънынъ саиби олунъыз.
Иса оларгъа якъынлашып, лафыны башлады: – Манъа кокте де, ерде де бутюн акимиет берильди.
Башта эписи халкълар Къуванчлы Хаберни эшитмек кереклер.
Иса шегиртлерине: – Бутюн дюньяны айланып чыкъынъ ве яратылгъаннынъ эписине Къуванчлы Хаберни илян этинъ!
Амма мелек оларгъа: – Къоркъманъыз! Мен сизге къуванчлы хаберни алып келем. О, бутюн халкъ ичюн буюк къуванчтыр!
Ерусалимден башлап, эписи халкъларгъа илян этиледжектир ки, Месихнинъ Адынен тёвбе этселер, гуналары багъышланаджакълар.
аманлыкъ берген Къуванчлы Хаберни даркъатмакъ ичюн, аякъларынъызгъа азырлыкъ аякъкъапыны кийинъиз.
Единджи мелек боразан чалды. Кокте кучьлю сеслер янъгъырады: – Бу дюньянынъ падишалыгъы Раббимизнинъ ве Онынъ Месихининъ падишалыгъы олды. О, эбедиен падишалыкъ япаджакъ.
Бундан сонъ кок ортасында учкъан башкъа бир мелекни корьдим. Бу мелек ер юзюнде яшагъан эр бир миллет, къабиле, тиль ве халкъкъа эбедий къуванчлы хаберни илян эте эди.