4 РАББИ-ТААЛЯ: – Башта халкъым Мысыргъа кетти, анда яшады, – дей, – сонъра Ашшур оларны токътамайып чекиштире эди.
Ханаан топрагъында ишлеп тапкъан мал-мулькюни ве айванларны озьлеринен алдылар. Шай этип, Якъуп ве бутюн онынъ эвлятлары Мысыргъа кельдилер.
Якъуп озюнен берабер огъулларыны ве торунларыны, къызларыны ве къыз торунларыны, – бутюн эвлятларыны Мысыргъа кетирди.
РАББИ Шейтангъа: – Къулум Эюпны корьдинъми? – деди. – Дюньяда онынъ киби адам ёкъ. Къусурсыз, догъру бир адамдыр. О, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача. О озь къусурсызлыгъында але даа къатты тура, сен исе бош ерде оны къабаатсыз ёкъ этмеге Мени къозгъадынъ.
Сенинъ севгинъ меним козюм огюнде, Мен Сенинъ акъикъатынънен эр вакъыт юрдим.
Падиша сенинъ дюльберлигинъни арзу этмекте, О, сенинъ Эфендинъдир, Онъа белинъни бук.
Манъа: «Аха, аха!» – дегенлер озь масхаралыгъындан утанып, арткъа чекильсинлер!
Ашшурны Меним топрагъымда ёкъ этеджегим, дагъларымда таптайджагъым. Халкъым Ашшурнынъ боюндырыгъындан, омузларындаки юктен къуртуладжакъ.
Исраиль – дагъылгъан къойлар кибидир, оларны арсланлар къувалады. Эвель Ашшурнынъ падишасы оны ашай эди, бу сонъкиси исе, Вавилон падишасы Невукъаднеццар онынъ кемиклерини къырды.
Лякин себепсиз Мени кореджек козьлери къалмагъаны акъкъында Къанунында язылгъан сёзлер беджерильмек керек.