13 Мына, къулумнынъ ишлери онъ келеджек, котериледжек, юкселеджек, пек буюк оладжакъ.
– Мына – къулум! Мен оны сайладым ве онъа ярдым этем! О – джанымнынъ чырагъыдыр. Онъа Озь Рухумны бердим; О, халкъларгъа адалетликни илян этер.
– Адалар, Мени динъленъиз, узакътаки халкълар, къулакъ асынъыз! Догъгъанымдан мени РАББИ чагъырды, адымны ана къурсагъындан бильди.
Манъа: «Исраиль, сен – Меним къулумсынъ, шуретимни сенде косьтереджегим», – деди.
Шунынъ ичюн буюклернинъ арасында Онъа бир пай береджегим, кучьлю адамларнен гъаниметни болюшеджек. О, джаныны олюмге берди, джинаетчилернен бир сайылды, устюне чокъ адамларнынъ гуналарыны алды, джинаетчилер ичюн ялварды.
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
– Мына, бойле куньлер келеята ки, Мен Давутнынъ эвлядыны, Инсафлы Пытакъны юксельтеджегим, – дей РАББИ. – Падиша падишалыкъ этмеге башлайджакъ. О, акъыллы олып, ер юзюнде адалетнен суд этеджек.
Къойларымны бакъмакъ ичюн Мен оларгъа тек бир чобанны, къулум Давутны къояджагъым. О, къойларымны бакъаджакъ ве оларнынъ чобаны оладжакътыр.
Эй, баш руханий Ехошуа, сен ве огюнъдеки, мында олгъанлары яхшы бельги олгъан аркъадашлар, динъленъиз! Бакъынъыз, Мен «Пытакъ» къулумны алып кетирем.
Иса оларгъа якъынлашып, лафыны башлады: – Манъа кокте де, ерде де бутюн акимиет берильди.
Юкъарыдан кельген эр кестен устюндир. Ерден пейда олгъан ерге аиттир ве ердеки шейлер акъкъында лаф эте. Коктен кельген исе эр кестен устюндир.
Огълунда Алланынъ Шурети парылдай, ве Онда Алланынъ Озю дос-догъру бутюнлей корюне. О, Озь къудретли Сёзюнен дюньядаки эр шейни бирликте багълап тура. Гуналар ичюн одеме эткен сонъ, О, юксекликтеки Юдже Алланынъ онъ тарафында ерлешти.