9 Котериль, котериль, эй, РАББИнинъ къолу! Къудретли ол! Къадимий заманлардаки киби, эвельки несиллерде олгъаны киби, котериль! Сен Рахавны парча-парча кесмединъми? Денъиз аждерханы урмадынъмы?
Озь кучюнен О, денъизни далгъалатты, акъылынен Рахавны урып-йыкъты.
Алла гъазабыны ятыштырмаз, Рахавнынъ хызметчилерини О, енъер.
Чокъ бугъалар мени сарып алды, къуветли Башан бугъалары этрафымны сарды.
Баш чалгъыджы ичюн. Шошаним авасында. Къорах огъулларынынъ маскили. Севги йыры.
Меним юрегимден гузель сёзлер тёкюле, меним йырымны падишагъа багъышлайым, тилим – уста бир языджынынъ къалемидир.
Сен ерни тепреттинъ, оны ярдынъ. Энди исе бозукъ ерлерини тедавийле, чюнки ер тепрене бере.
о вакъыт душман меним джанымны къувалап етишсин, омрюмни ерге таптасын, шуретимни топракъкъа атсын. Сэла
О, Якъуп ичюн шаатлыкъ берди, Исраиль ичюн Къанунны къойды, оны огъулларына огретмеге бабаларымызгъа буюрды.
Мусибетлерден джаным тойды, олюлер дюньясына аятым якъынлашты.
Омрюмизнинъ муддети етмиш йыл экен, пек сагълам олсакъ – сексен. Энъ гузель йыллар да замет ве беляда кече. Олар тез кече, ве биз учып кетемиз!
Ким гъазабынънынъ кучюни, Сенден къоркъусына ляйыкъ Сенинъ ачувынъны ким билир?
Я РАББИ, очь алыджы Алла! Очь алыджы Алла, Озь нурунъда корюн!
Бойлеликнен, Исраиль огъулларына айт: «Мен – РАББИм. Сизни мысырлыларнынъ зулумындан алып чыкъарым, оларнынъ къуллугъындан азат этерим ве къудретимни косьтерип, буюк белялар ярдымынен сизлерни къуртарырым.
О куню РАББИ агъыр, буюк ве къавий къылычынен ливьятанны – къачкъан йыланны ураджакъ, ливьятанны – бургъучлангъан йыланны джезалайджакъ, денъиз аждерханы ольдюреджек.
Мысырлылар ич бир ярдым этмез, шунынъ ичюн Мен оларгъа: «Чокъ лаф эте, бир шей этмей», – айттым.
Эй, Ерусалим! Котериль, котериль, тур аякъкъа! РАББИ санъа Озь къолунен къадени берди, къаде Онынъ ачувына толу эди. Сен къадеден ичтинъ ве аякъларынъда турып оламадынъ.
Тезден эр кесни адалетли джезалайджагъым, къуртармагъа якъынлашам, халкъларны кучьлю къолумнен суд этеджегим. Адалар Манъа ишанаджакъ, кучюме умют багълайджакълар.
Котериль, эй, Сион, котериль! Къудретли ол! Эй, азиз шеэр Ерусалим! Дюльбер урбаларынъны кий! Эндиден сонъ сюннет этильмеген, арам олгъан ич кимсе къапуларынъдан кирмейджек!
Бутюн халкъларнынъ козю огюнде РАББИ Озь кучюни косьтерди. Дюньянынъ эписи кенарлары Алламызнынъ къуртарувыны кореджек.
Бизим хаберимизге ким инанды? РАББИнинъ къудрети кимге ачылды?
РАББИ кучьлю онъ къолуны котерип, ант этти: – Бир даа душманларынъ богъдайынъны ашамайджакъ, ябанджыларнынъ огъуллары сен япкъан тазе шарабынъны ичмейджеклер.
Оларгъа бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Фыравун, Мысыр падишасы! Мен санъа къаршым! Сен озенлернинъ ичинде яткъан буюк джанаварсынъ. Сен: «Нил дерьясы менимки, мен оны озюме яптым», – дейсинъ.
Мысыр топрагъындан сиз чыкъкъан вакъытта киби, Мен сизге аджайип ишлеримни косьтереджегим.
Тахтадан япылгъан путкъа: «Тур», – деген адамнынъ алы фена. Тильсиз ташкъа: «Уян», – деген кишининъ де алы фена. Пут бир шей огрете билирми? О, алтынгъа ве кумюшке къаплангъан, онынъ джаны ёкъ.
Сен халкъынъны къуртармакъ ичюн чыкътынъ, сайлагъан падишанъны къорчаламакъ ичюн кеттинъ. Яман эвнинъ башлыгъыны ёкъ эттинъ, темелине къадар кестинъ, масхаралыгъыны ачтынъ. Сэла
Олар белялар денъизинден кечеджек, ве денъизнинъ далгъалары ятышаджакъ, Нил дерьясынынъ бутюн терен ерлери къуруйджакъ. Ашшурнынъ къопайлыгъы азлашаджакъ, Мысырнынъ падишалыкъ таягъы алынаджакъ.
Эй, эр тири джан, РАББИнинъ огюнде сесинъизни чыкъарманъыз! О, Озь азиз мескенинден чыкъып келе!
Озюнинъ къудретли къолуны узатты да, юрегинде кибир фикирлери олгъанларнынъ эписини дагъытты.
Ешая пейгъамбернинъ сёзлери беджериледжек эди: «Я Рабби! Бизим хаберимизге ким инанды? РАББИнинъ къудрети кимге ачылды?»
Амма оларны къул эткен миллетни Мен махкеме этеджегим. Бундан сонъ олар андан кетеджек, бу ерде Манъа ибадет этеджеклер, – деди.
Алланъыз олгъан РАББИ баргъанда, джезалар берип, бельгилер косьтерип, аджайип шейлер япып, дженк этип, къудрети ве къуветинен козьлеринъиз огюнде Мысырдан башкъа миллетнинъ арасындан Озюне миллет сайлап алды. Башкъа аллалар, РАББИ-Таалянъыз сизге япкъаны киби, буны япмагъа тырыштымы?
ве бойле дедилер: – Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Санъа бинъ шукюрлер олсун! Сен эвельден олгъансынъ ве шимди де барсынъ. Сен буюк къудретинъден файдаланып, Падиша олдынъ.
Буюк аждерха, Иблис ве Шейтан адыны ташыгъан, бутюн дюньяны алдатып ёлдан ургъан къадимий йылан ер юзюне ташланды. Ер юзюне онынъ мелеклери де ташландылар.
Гидон джевап берип: – Багъышларсынъ, эфендим, – деди. – РАББИ бизнен олса, не ичюн биз бойле шейге огърадыкъ? Бабаларымыз бизге айткъан муджизелер къайда? Бабаларымыз РАББИ бизни насыл Мысырдан алып чыкъкъаны акъкъында айта эдилер! Шимди исе РАББИ бизни къалдырып, мидьянлыларнынъ къолуна берди!