О вакъыт бутюн огълан къардашлары ве къызкъардашлары, эвельки танышларнынъ эписи Эюпнынъ янына кельди ве эвинде онен берабер байрам яптылар. Къасеветлеринен пайлашып, РАББИ Эюпнынъ башына тюшюрген белялары ичюн гонълюни ала эдилер. Эр бири онъа пара ве бир алтын юзюк берди.
– Бир кунь ичинде шу эки беля апансыздан башынъа тюшеджек. Ырымларынънынъ чокълугъына, тылсымларынънынъ буюк кучюне бакъмадан, эм бала аджджысыны кореджексинъ, эм тул къаладжакъсынъ, бу белялар толусынен сени къаплайджакъ.
Этегинде арамлыкъ бар эди, амма не оладжагъыны тюшюнмеди; башкъаларны шашырып, пек ашаланды, гонъюль аладжакъ кимсеси де ёкъ эди. «Я РАББИ! Беляма бакъ! Душманым кучьлю олды!»