О заман юрегинъде: «Буларны манъа ким тапты? – айтаджакъсынъ. – Мен баласыз ве къысыр эдим, сюргюнликке къувулдым, узакъкъа кеттим. Оларны ким осьтюрди? Яп-янъгъыз эдим, булар къайдан чыкъты?»
Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Мен оларнынъ Сабысы олсам да, олар о васиетни боздылар, – дей РАББИ.
Меним къойларым эписи дагъларда ве юксек байырларда быралкъыланалар. Меним къойларым бутюн ер юзюне дагъылдылар, оларны не сорагъан, не къыдыргъан бар.
О, эски васиетке ошамайджакъ. Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Лякин олар васиетиме садыкъ къалмадылар, ве Мен олардан юзь чевирдим, – дей Рабби.