РАББИ коклерни яратты, ер юзюни ясап, онъа бичим берди, оны пекитти, бошуна яратмады, анда яшасынлар деп, оны япты. РАББИ бойле дей: – Мен – РАББИ! Башкъасы ёкъ!
Рухтан тюшкенни сёзнен юреклендирейим деп, РАББИ-ТААЛЯ манъа акъыллы лаф этмеге къабилиетини берди. Акъыллы адам киби динълейим деп, эр саба къулагъымны уята.
Мен – РАББИ олгъанымны бильсинлер деп, оларнынъ акъылларыны ачаджагъым. Олар Меним халкъым оладжакълар, Мен де оларнынъ Алласы оладжагъым. Бутюн джан-юрегинен Манъа бериледжеклер.
Манъа берген сёзлеринъни оларгъа айттым. Олар сёзлеринъни къабул этип, Мен Сенден чыкъып кельгенимни керчектен анъладылар, Мени Сен ёллагъанынъа инандылар.