4 Юзюм багъым ичюн даа нелер япмакъ кереким? Мен япмагъан шей къалдымы? Яхшы юзюм береджегини беклегенимде, не ичюн о, кийик экши юзюмни берди?
Эм гоньджелери, эм пытакълары къандильнинъ сапындан чыкъа эдилер. О, бир бутюнлик олып, бир кесек темиз алтындан япылгъан эди.
Эй, РАББИни эп танымагъанлар! Сизлерни даа къайсы еринъизге урмакъ керек? Башларынъыз бутюн яра! Юреклеринъиз – хаста!
Мен сени сачкъанда, сен энъ яхшы юзюм пытагъы, тер-темиз урлукъ эдинъ. Насыл этип, Меним огюмде кийик юзюм пытагъына чевирильдинъ?
РАББИ дей ки: – Деделеринъиз Менде насыл акъсызлыкъ таптылар? Не ичюн Менден узакълаштылар, бош путларнынъ артындан кетип, озьлери де бош олдылар?
Сепетлернинъ биринде пек яхшы, биринджи джыйылгъан инджирлер бар эди; экинджисинде ярамай, ашамагъа чареси олмагъан ярамай инджирлер бар эди.
Деделеринъиз Мысыр топрагъындан чыкъкъан куньден башлап бу куньгедже Мен сизлерге къулларым пейгъамберлерни ёллай эдим, эр кунь сабадан ёллай эдим.
Амма олар Мени динълемедилер, къулакъ асмадылар ве инат олып, деделеринден бетер олдылар.
Арамлыгъынъ пек буюк. Мен сени чокъ темизлей эдим, амма сен темизленмединъ. Энди Меним гъазабым санъа тюшип, ятышмагъандже, сен арамлыгъынъдан темизленип оламазсынъ.
Исраиль – чокъ пытакълы юзюм, о, чокъ берекет озюне бере. Берекети чокълашкъан сайын, о, къурбан ерлерини де чокълаштыра. Топракънынъ байлыгъы арткъан сайын, о къадар зияде олар пут ташларыны яраштыра.
Эй, Ерусалим, Ерусалим! Пейгъамберлерни ольдюрген ве онъа ёлланылгъан адамларны ташларнен ургъан шеэр! Тавукъ озь чипчелерини къанатлары астында насыл топласа, Мен де къач кере сенинъ балаларынъны Озь яныма топламагъа истедим, сизлер исе истемединъиз.