О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!
О вакъыт Мен Исраильнинъ арасында олгъанымны биледжексинъиз, Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз, башкъа бири ёкъ. Халкъым омюрлик бир даа масхара олмайджакъ.
Бутюн бу халкъны къурсагъымда ташыдыммы, мен оны догъурдыммы? Дая баланы къучакъта ташыгъаны киби, деделерине бермеге емин эткен топрагъынъа мен оларны ташыгъанымны Сен не ичюн истейсинъ?
Мына, Шейтаннынъ топлашувындан олгъанлар озьлерине еудий дейлер, амма олар еудий дегиллер, олар тек ялан айталар. Мен оларгъа ойле бир шей япарым ки, олар келип, сенинъ аягъынъа баш эгерлер, Мен сени не къадар севгенимни билирлер.